জুবিন গাৰ্গ : নিৰপেক্ষতাৰ প্ৰতীক,Tapan Payeng

‎

জুবিন গাৰ্গ : নিৰপেক্ষতাৰ প্ৰতীক

‎

◾তপন পায়েং

(৬০০২০৭৬৮৮৬)

লখিমপুৰ

‎অসমবাসীৰ হৃদয়ৰ তৰঙ্গত যিজনৰ নাম সংগীতৰ লগত মিলি গ'ল, তেওঁহে জুবিন গাৰ্গ। অনুৰাগীয়ে তেওঁক "ঈশ্বৰ" বুলি সম্বোধন কৰে আৰু কৰি থাকিব তাত কোনো ভূল নাই বুলি ভাৱো । এই কথা তেওঁৰ ইহলীলাৰ সম্বৰণৰ হোৱাৰ পিছতে আমি  গভীৰভাৱে উপলব্ধি কৰিছো।

‎          ভগৱান হোৱাটো মানে মাত্ৰ ধূপ-ধূনা, পূজা-অৰ্চনাৰ মাজত সীমাবদ্ধ হোৱা নহয়। ভগৱান হ'ল সেইজন, যিজন অসহায়জনক সহায় কৰে, সমাজত বিভেদৰ গাঁথনি ভাঙি একতাৰ পথ দেখুৱায়। জুবিন গাৰ্গো ঠিক সেই কামটোয়েই কৰিছিল।

Amar Asom 29 sep 2025

‎       ছয় শতিকাৰ সময়ছোৱাত ভাৰতবৰ্ষ জাতি-বৰ্ণৰ দ্বাৰা জৰ্জৰিত আছিল। ব্ৰাহ্মণ, ক্ষত্ৰিয়, বৈশ্য আৰু শূদ্ৰ—এই বিভাজনৰ আঁচলত মানৱতাক মাটিত থুচি দিয়া হৈছিল। ঠিক তেতিয়াই কপিলাবস্তুৰ ৰাজকুমাৰ শাক্যমুনিয়ে ৰাজসভা ত্যাগ কৰি বৌদ্ধ ধৰ্ম প্ৰতিষ্ঠা কৰিছিল। সমাজৰ সকলো মানুহে সমান হোৱাটো নিশ্চিত কৰিবলৈ আৰু  তেওঁ গৌতম বুদ্ধ হৈ পৰিছিল।ঠিক তেনেধৰে  উপলব্ধি কৰো যে জুবিন গাৰ্গো   সমাজৰ সকলো জাতি বৰ্ণ হিন্দু-মূছলমান,জাতি বৰ্ণ পাহৰি এক হোৱাৰ স্বাৰ্থত জুবিন বৰঠাকুৰৰ পৰা জুবিন গাৰ্গ হৈছিল । তেওঁ সমাজত হিন্দু-মুছলমান, জাতি-বৰ্ণৰ প্ৰাচীৰ ভাঙি একতাৰ সুৰ গাইছিল।

‎তেওঁৰ দ্বাৰা নিৰ্মিত "কাঞ্চনজংঘা" ছবিৰ সেই অমৰ সংলাপটোৰে তেওঁৰ দৰ্শন সুস্পষ্ট—“মোৰ কোনো জাতি নাই, মোৰ কোনো ধৰ্ম নাই, মই মুক্ত... মইয়েই কাঞ্চনজংঘা।”

‎    এয়াই জুবিন গাৰ্গৰ জীৱনদৰ্শন। তেওঁ কোনো ভেদাভেদ নাজানিছিল, কেৱল প্ৰেমক মানিছিল। সমাজৰ সকলো কণ্ঠত, সকলো হৃদয়ত, সকলো ধৰ্মত একতাৰ বাণী শ্ৰুত হ’ল তেওঁৰ সংগীতেৰে।

‎     তেওঁৰ শেষ শয়নো যেন এই দৰ্শনেই প্ৰতিফলিত কৰিলে। তেওঁৰ অন্ত্যেষ্টিত ভিন্ন ধৰ্ম আৰু ভিন্ন সম্প্রদায়ৰ লোক সমবেত হৈছিল। কাৰণ, জুবিন গাৰ্গ মাত্ৰ এজন গায়কেই নহয়, তেওঁ আছিল "মানৱৰ প্ৰেমৰ মূৰ্ত প্রতীক"।

‎    শেষত, নিঃসন্দেহে ক’ব পাৰি—

‎"জুবিন গাৰ্গ মানেই নিৰপেক্ষতাৰ প্ৰতীক"।

‎তেওঁ আছিল সংগীতৰ ঈশ্বৰ, মানবতাৰ প্ৰতিচ্ছবি।

Read More

নামঘৰৰ গুৰু আসন তথা সিংহাসন

অসমীয়া সমাজ-সংস্কৃতিৰ ধৰ্মীয় জীৱনৰ কেন্দ্ৰবিন্দু হৈছে নামঘৰ। শ্ৰীশ্ৰী মাধৱদেৱে প্ৰতিষ্ঠা কৰা নামঘৰ প্ৰথা আজিও অসমীয়া জাতিৰ গৌৰৱ। নামঘৰ কেৱল ভক্তিৰ স্থান নহয়, ই অসমীয়া সমাজৰ আধ্যাত্মিক, নৈতিক আৰু সামাজিক জীৱনৰ এক মেলবন্ধন। নামঘৰৰ পূৰ্বফালে থাকে মণিকূট, আৰু মণিকূটত প্ৰতিষ্ঠিত হয় গুৰু আসন।

গুৰু আসনৰ মাহাত্ম্য

গুৰু আসনক নামঘৰৰ আত্মা বুলি কোৱা হয়। উপাসকসকলৰ দৃষ্টি, বিশ্বাস আৰু আস্থা সকলো এই আসনৰ ওপৰতে কেন্দ্ৰিত। গুৰু আসনৰ ওপৰত ইষ্টদেৱতা বা ভাগৱতৰ প্ৰতিষ্ঠাৰ লগে লগে আসনটো যেন প্ৰাণময় হৈ উঠে। সেয়েহে ইয়াক "গুৰু আসন" বোলা হয়।

গুৰু আসনৰ প্ৰকাৰ

গুৰু আসন সাধাৰণতে তিনিধৰণৰ হয়—

1. সিংহাসন

2. গৰুড়াসন

3. ম’ৰাসন

ইয়াৰ ভিতৰত সিংহাসনকেই সাধাৰণতে নামঘৰত দেখা যায়। ৰাজহুৱা নামঘৰত ইষ্টদেৱতা প্ৰতিষ্ঠাৰ বাবে এই আসনেই ব্যৱহৃত হয়।

সিংহাসনৰ গঠন

সিংহাসনৰ গঠন একেবাৰে বৈচিত্ৰ্যময় আৰু প্ৰতীকবহ।

• চাৰিখন কোণত থাকে চাৰিটা সিংহ, যি শক্তি, সাহস আৰু ভক্তিৰ প্ৰতীক।

• সিংহৰ তলত আঁঠু লৈ থকা হাতীৰ মূৰ্তি থাকে, যি বশ্যতা, বিনয় আৰু ধৰ্মপৰায়ণতাৰ প্ৰতীক।

• কেতিয়াবা ইয়াৰ তলত কাছৰ প্ৰতিমূৰ্তিও থাকে। ই সিংহ আৰু হাতীৰ লগত মিলি গজ-সিংহ নামেৰে জনা যায়।

• সিংহাসনত মোট সাতটা ঠাক থাকে। ওপৰৰ ঠাকটো হৈছে আমহী ঘৰ, য’ত সাধাৰণতে ভাগৱত, কীৰ্তন বা দেৱমূৰ্তি সংস্থাপন কৰা হয়।

সপ্ত বৈকুন্ঠৰ প্ৰতিকৃতি

সিংহাসনৰ সাতটা ঠাক মানে হৈছে সপ্ত বৈকুন্ঠ। সিহঁতৰ নাম—

• শ্বেতবিলাস

• শান্তনুবিলাস

• পুষ্পবিলাস

• পংকজবিলাস

• কনকদন্ত

• সনাতন

• গোলোক

এইবোৰ বৈকুন্ঠে ভিন্ন আধ্যাত্মিক স্তৰৰ প্ৰতিনিধিত্ব কৰে। সকলো বৈকুন্ঠৰ ওপৰত নিয়ন্ত্ৰক ৰূপে থাকে পৰম ব্ৰহ্ম। সিংহাসনৰ ওপৰত স্থাপন কৰা চন্দ্ৰতাপ তৰা ভক্তিৰ উজ্জ্বল জ্যোতিৰ প্ৰতীক।

আধ্যাত্মিক অৰ্থ

আমহী ঘৰক ধৰা হয় পূৰ্ণকৃষ্ণ ভগৱন্তৰ স্নানস্থান বুলি। ভাগৱত, কীৰ্তন-ঘোষা বা অন্য ধৰ্মগ্ৰন্থ স্থাপন কৰাৰ পিছতে আসনটো প্ৰাণময় হয় আৰু "গুৰু আসন" বুলি স্বীকৃতি লাভ কৰে।
সিংহাসনৰ তলত সদায় জ্বলি থাকে চাকিগজ, যাক "অক্ষয় বন্তি" বোলা হয়। এই বন্তি নামঘৰৰ অনন্ত আধ্যাত্মিক জ্যোতি আৰু শাশ্বত শক্তিৰ প্ৰতীক।

গুৰু আসনৰ সামাজিক মূল্য

নামঘৰৰ গুৰু আসনক লৈ ভক্তসকলৰ এক গভীৰ আস্থা থাকে। এই আসনক কেন্দ্ৰ কৰি নাম-প্ৰসংগ, ভজন, পাঠ-পূজা আৰু ধৰ্মীয় মিলনৰ আয়োজন কৰা হয়। নামঘৰ আৰু গুৰু আসন অসমীয়া সমাজৰ ঐক্য আৰু ধৰ্মীয় সংস্কৃতিৰ এক অনন্য নিদৰ্শন।

উপসংহাৰ

গুৰু আসন কেৱল কাঠৰ থাপনা নহয়; ই হৈছে অসমীয়া সমাজৰ আধ্যাত্মিক জীৱনৰ মূল প্রতীক। সিংহাসন নামঘৰৰ আত্মা, য’ত ভক্তি, ধৰ্মপৰায়ণতা আৰু আধ্যাত্মিক একাগ্ৰতা একত্ৰ হয়। ই অসমীয়া সমাজ-সংস্কৃতিৰ এক অমূল্য ধৰ্মীয় সম্পদ

Read More

অসমত অসহযোগ আন্দোলন,তপন পায়েং

অসমত অসহযোগ আন্দোলন


অসমৰ ইতিহাসত স্বাধীনতা আন্দোলনৰ ভূমিকা বিশেষ গুৰুত্বপূৰ্ণ। ১৯২০ চনত মহাত্মা গান্ধীয়ে সমগ্ৰ ভাৰতত আৰম্ভ কৰা অসহযোগ আন্দোলন অসমৰ জনসাধাৰণৰ মাজতো স্বাধীনতাৰ প্ৰতি শক্তিশালী  জাগ্ৰত কৰিছিল। এই আন্দোলন আছিল এক অহিংস প্ৰচেষ্টা—যাৰ লক্ষ্য আছিল ইংৰাজ ৰাজৰ অসাম্যনীতি, শোষণ আৰু অত্যাচাৰৰ বিৰুদ্ধে ব্যাপকভাৱে সহযোগিতা বন্ধ কৰা। অসমত এই আন্দোলনৰ বিস্তৃতি, নেতৃত্ব, ছাত্র-যুৱসকলে লোৱা ভূমিকা, সাহিত্যিক প্ৰতিফলন আৰু তাৰ পৰিণামৰ বিষয়ে এই প্রবন্ধত আলোচনা কৰা হৈছে।

অসহযোগ আন্দোলনৰ প্ৰেক্ষাপট
১৯১৯ চনৰ ৰাওলাট আইনৰ দৰে আইন আৰু সেই বছৰে সংঘটিত জালিয়ানৱালাবাগ হত্যাকাণ্ডই সমগ্ৰ ভাৰতৰ লগতে অসমৰো দেশপ্ৰেমিকসকলক হতভম্ব কৰি তোলে। গান্ধীয়ে উপনিবেশবাদৰ বিৰুদ্ধে অহিংস পথত প্ৰতিবাদ কৰাৰ আহ্বান জনায়। ১৯২০ চনত আনুষ্ঠানিকভাৱে আৰম্ভ হয় অসহযোগ আন্দোলন, য’ত জনসাধাৰণে ইংৰাজ চৰকাৰৰ সৈতে সকলো প্ৰকাৰৰ সহায়-সহযোগিতা বর্জন কৰাৰ সংকল্প গ্ৰহণ কৰে।

অসমত আন্দোলনৰ আৰম্ভনি
অসমত এই আন্দোলনৰ ঢৌ অহা আৰম্ভ হৈছিল মূলত ১৯২০ চনৰ শেষ আৰু ১৯২১ চনৰ আৰম্ভণিতে। প্রথমতে গুৱাহাটীৰ educated মধ্যবিত্ত সমাজত এই আন্দোলন প্ৰচাৰ পায় আৰু পাছলৈ ধাৰাসৰকৈ নগাঁও, শিৱসাগৰ, যোৰহাট, ধুবুৰী, গোলাঘাট, বরপেটা আদিত বিস্তাৰ লাভ কৰে।
গাঁৱে গাঁৱে স্বদেশী সভা, মিছিল, বিদেশী সামগ্ৰী বর্জন, কংগ্ৰেছ সভা অনুষ্ঠিত হ’ব ধৰিলে। এই আন্দোলন আছিল অসমীয়া জনতাৰ বাবে প্ৰথমবাৰ যি তেওঁলোকক ইংৰাজ শাসনৰ বিৰুদ্ধে সংগঠিত হৈ আহ্বান জনালে।

নেতৃত্ব: কেৱল গাঁৱৰ মানুহ নহয়, শিক্ষিত শ্রেণীয়ে আগবাঢ়ে
অসমত অসহযোগ আন্দোলন সফল হোৱাৰ অন্যতম কাৰণ আছিল সক্ৰিয়, আদৰ্শবাদী স্থানীয় নেতৃত্ব।
তালিকাখন:
চন্দ্ৰকান্ত বৰদলৈ – অসম কংগ্ৰেছৰ অন্যতম গঠনকাৰী।
পুৰ্ণানন্দ দাস – ধুবুৰী অঞ্চলৰ আন্দোলন সংগঠক।
চন্দ্ৰধ্বজ নাথ – গুৱাহাটীৰ কংগ্ৰেছ মিটিঙৰ অন্যতম চৰ্চিত বক্তা।
শ্ৰীকৃষ্ণনাথ শর্মা আৰু গোপীনাথ বৰদলৈ – গুৱাহাটীত কংগ্ৰেছ সভা আৰু ছাত্র আন্দোলনৰ নেতৃত্ব।

ছাত্র-যুৱ অংশগ্ৰহণ: শিক্ষাৰ ক্ষেত্ৰত বিপ্লৱ
গান্ধীৰ আদৰ্শত প্ৰভাৱিত অসমীয়া ছাত্র-যুৱসকলেই প্ৰথমে ইংৰাজী বিদ্যালয় আৰু কলেজ বর্জন কৰে। তেওঁৰ দৰে বহু শিক্ষাৰ্থীয়ে "অসম ৰাষ্ট্ৰীয় বিদ্যালয়, "জাতীয় বিদ্যাপীঠ" (শিৱসাগৰ), "স্বদেশী পাঠশালা" (ধেমাজি) স্থাপন কৰে।
ইয়াৰে এটা পৰ্যায়ত — বিদ্যাৰ্থীসকলে কংগ্ৰেছ স্বেচ্ছাসেৱক হিচাপে ঘূৰি ঘূৰি গাঁৱে গাঁৱে লোক জাগৰণৰ কাৰ্যসূচী লয়।

সংবাদপত্ৰ, সাহিত্য আৰু সাংস্কৃতিক প্ৰভাৱ
এই আন্দোলন প্ৰচাৰ কৰিবলৈ সংবাদপত্ৰসমূহে বৰ গুৰুত্বপূর্ণ ভূমিকা গ্ৰহণ কৰিছিল। 'অভ্যুদয়', 'দেশ', 'আলোক', 'পুবৰ বতৰা' আদিত ৰাষ্ট্ৰীয় চেতনা আৰু আন্দোলনৰ সংবাদ প্ৰকাশ পোৱা যায়।
বিভিন্ন লেখকে অসহযোগ আন্দোলনৰ চেতনা সাহিত্যিক ৰূপত ব্যক্ত কৰে। উদাহৰণস্বৰূপে:
নাটকৰ মাজেৰে ইংৰাজ শাসনক বিদ্ৰূপ কৰা।
গীত আৰু কবিতাত স্বদেশী চেতনাৰ প্ৰচাৰ।

স্বদেশী সামগ্ৰীৰ প্ৰচলন
অসমত বিদেশী কাপোৰ, চাবোন, চুলোকাঠি, চাহপাত আদিৰ প্ৰতিবিম্ব হিচাপে নিজস্ব স্থানীয় সামগ্ৰীৰ ব্যৱহাৰ আৰম্ভ হয়। মহিলাসকলে হাতে ওলোৱা গামোছা-চাদৰ আৰু কাপোৰেৰে বিহু পালন কৰা চল তেতিয়াৰ ফল।

গাঁওবাসী আৰু কৃষকসকলৰ সঁহাৰি
অসহযোগ আন্দোলন মাত্ৰ শহৰকেন্দ্ৰিক নাথাকি গাঁওলৈও প্ৰৱাহিত হয়। গাঁওবাসীয়ে কৰ নিদিয়া, ধন নপঠোৱা, হাটত বিদেশী সামগ্ৰী বর্জন কৰাৰ দৰে অহিংস প্ৰতিবাদত অংশ লয়। অনেক ঠাইত গাঁৱৰ পঞ্চায়ত বসি নিজেই ন্যায় বিচাৰ আৰম্ভ কৰে।

চৰকাৰী দমননীতি: গ্ৰেপ্তাৰ, জরিমনা আৰু জেল
ইংৰাজ চৰকাৰে এই আন্দোলনৰ ভয় পাই বহু নেতা আৰু কৰ্মীক গ্ৰেপ্তাৰ কৰে। ধুবুৰী, শিৱসাগৰ, নগাঁও আদিত কংগ্ৰেছী নেতা তথা সাধারণ লোককো জেললৈ পঠিওৱা হয়। কিছুমান স্থানত সভা-মিছিলে আৰক্ষীৰ লাঠিচাৰ্জো সহ্য কৰিব লগা হয়।

গান্ধীয় স্থগিতকৰণ আৰু অসমৰ স্থায়ী প্ৰভাৱ
১৯২২ চনৰ চৌৰী চৌৰা ঘটনাৰ পিছত মহাত্মা গান্ধীয়ে আন্দোলন স্থগিত কৰে। অসমত এনে স্থগিততাৰ পিছতো ইয়াৰ দীৰ্ঘকালীন প্ৰভাৱ বজাই থাকে—
ৰাষ্ট্ৰীয় চেতনা দৃঢ় হয়।
নতুন নেতৃত্বৰ জন্ম হয় (যেনে গোপীনাথ বৰদলৈ)।
শিক্ষাৰ বিকল্প পথ স্থাপন হয়।
সাহিত্যিক, সাংস্কৃতিক জগতত নতুন দিশ দেখা যায়।

অসমত অসহযোগ আন্দোলন স্বাধীনতা লাভৰ এক যুগান্তকাৰী পদক্ষেপ। এই আন্দোলনে অসমীয়া সমাজক স্বাধীনতাৰ অৰ্থ বুজাইছে, সাহসিকতা শিকাইছে আৰু স্বাভিমানৰ পথ দেখুৱাইছে।
আজিৰ প্ৰজন্মেও এই আন্দোলনৰ পৰা শিকিব পৰা শিক্ষাবোৰ হৈছে—
অহিংস প্ৰতিবাদৰ শক্তি,
একতা আৰু আদৰ্শত বিশ্বাস,
আৰু নিজৰ পৰিচয়ৰ বাবে সংগঠিত হোৱাৰ প্ৰয়োজনীয়তা।

লেখক: তপন পায়েং

Read More

হীৰুদাৰ নাগৰিক কবিতাৰ সাৰাংশ

নাগৰিক

                             (ৰচনাৰ সময় – ১৯৬১)

নিৰুত্তাপ এই জীৱন, নিৰ্লজ্জ আশাত অন্ধ |

ভগ্ন-হৃদয় অজ্ঞাত ভয়ত আচ্ছন্ন | তথাপি

সময়-শানিত তৰোৱালৰ চিকমিকনিত

এতিয়াও জ্বলিছে এখন পৃথিৱী –

দিক‍হাৰা হৃদয়ৰ আশ্ৰয় |

কলঘৰৰ ক’লা ধোঁৱাই

এদিন আকাশত বিজুলী জ্বলাব,

ৰাস্তাৰ কাষৰ এইজাক ল’ৰাই

জীৱনৰ বাটে বাটে ফুল ফুলাব,

ব্যধিগ্ৰস্ত এই নগৰে এদিন

আকাশলৈ মূৰ তুলি চাবঃ আকাশ ইমান বহল !

দ-কৈ উশাহ লৈ ক’বঃ বতাহ ইমান কোমল !!

পোহৰৰ এই স্বৰ্ণ-স্পৰ্শে উজ্জ্বল কৰিলে

মোৰ অন্ধকাৰ হৃদয় | উদ্দাম কৰিলে নিস্তেজ মন

যি মনৰ স্তৰে স্তৰে চেতনাৰ বিদ্যুৎ বিস্ময় |

নাগৰিক – হীৰেন ভট্টাচাৰ্য

(লিখনৰ সময় – ১৯৬১)

✦ কবিতাটোৰ সাৰাংশ আৰু বিশ্লেষণ 

হীৰেন ভট্টাচাৰ্য দ্বাৰা ৰচিত "নাগৰিক" কবিতাখন ১৯৬১ চনৰ সময়ছোৱাত সৃষ্টি হোৱা আধুনিক নগৰজীৱনৰ গভীৰ বোধ আৰু আশা-নিরাশাৰ দ্বন্দ্বক স্পষ্টকৈ প্ৰতিফলিত কৰে। এই কবিতাত আধুনিকতা, নাগৰিক জীৱনৰ একাকীত্ব, অথচ এক সম্ভাৱনাময় ভৱিষ্যতৰ সপোনেৰে হৃদয়ৰ দীঘল যন্ত্ৰণাক কাব্যিক ৰূপত প্ৰকাশ কৰা হৈছে।

✦ মূল বক্তব্য (Main Theme in Assamese):

এই কবিতাটোৱে বৰ্ণনা কৰে এক গম্ভীৰ, নিস্তব্ধ নাগৰিক জীৱন, য'ত আশা আছে, কিন্তু সি অন্ধ আশা। সমাজৰ বহু লোক ভগ্ন হৃদয় আৰু অজ্ঞাত ভয়ৰ মাজত জীয়াই আছে। তথাপিও কবিয়ে আশা কৰে — সময়ৰ নীতি, জ্ঞান আৰু চেতনাৰ তীক্ষ্ণতা “সময়-শানিত তৰোৱাল” হৈ পৃথিৱীৰ নতুন ৰূপ গঢ়িব পাৰে।

✦ আস্থা আৰু আশাৰ কণ্ঠ (Voice of Hope):

কবিতাৰ দ্বিতীয় অংশত কবিয়ে আশাবাদৰ কণ্ঠেৰে কয় – কলঘৰৰ ক'লা ধোঁৱাই একদিন আকাশৰ পোহৰ হ'ব, ৰাস্তাৰ কাষৰ সাধাৰণ ল'ৰাবোৰও সমাজ পৰিবৰ্তনৰ বীজ বপন কৰিব। যি নগৰ ব্যধিগ্ৰস্ত, সেয়া একদিন নিজক চিনাকি পাব, মূৰ তুলি আকাশৰ বিশালতা অনুভৱ কৰিব, আৰু নিজৰ ভিতৰত লুকাই থকা আলোক বিচাৰি উলিয়াব।

✦ চূড়ান্ত বাণী (Final Message):

শেষত কবিয়ে কয় — "পোহৰৰ স্বৰ্ণ-স্পৰ্শে" তেওঁৰ অন্ধকাৰ হৃদয় উজ্জ্বল কৰিলে। নিষ্ক্ৰিয়, শীতল মনটো "চেতনাৰ বিদ্যুৎ বিস্ময়" অনুভৱ কৰিলে। এই বিস্ময় হৈছে – জীৱনৰ নবচেতনা।

✦ সাহিত্যিক মূল্যায়ন (Literary Significance):

• প্ৰতিক-চিত্র (Symbolism): সময়-শানিত তৰোৱাল, কলঘৰৰ ধোঁৱা, আকাশৰ বিশালতা, বতাহৰ কোমলতা – সকলো প্ৰতিকে এক সুন্দৰ সমাজৰ প্ৰতিশ্রুতি দিয়ে।

• ভাষা আৰু ছন্দ: কবিতাখনত সহজ, অথচ গভীৰ ভাষা ব্যৱহাৰ হৈছে। শব্দবোৰে স্পষ্ট চিত্র আঁকে, যি পাঠকৰ মনত জীৱন্ত ৰূপত ভাঁহি উঠে।

• আধুনিক চেতনা: নাগৰিক জীৱনৰ সংকট, যান্ত্রিকতা, অথচ তাৰ মাজত অলেখ সম্ভাৱনা – এই সকলোবোৰে কবিতাটোক আধুনিকতাৰ এক শক্তিশালী কণ্ঠস্বৰলৈ উন্নীত কৰিছে।

যোগাযোগ কৰক

"নাগৰিক" কবিতাটো কেৱল নগৰজীৱনৰ বিষাদৰ প্ৰতিচ্ছবি নহয়, ই হৈছে এক আশাবাদী সমাজৰ সপোন। হীৰেন ভট্টাচাৰ্যৰ কলমেৰে, এক সময়ৰ অন্ধকাৰ সমাজতো "আলোকৰ স্পৰ্শ" পাই জ্যোতিষ্মত হ’ব পাৰে। কবিতাটোৱে আজি আৰু অধিক প্ৰাসংগিক, যি সময়ত মানুহে যান্ত্রিকতাৰ মাজত চেতনাৰ বিদ্যুৎ বিচাৰি আছে।

Read More

‎৬ নং দফা: অসমীয়া জাতিৰ অধিকাৰৰ নতুন সন্ধান

 

‎৬ নং দফা: অসমীয়া জাতিৰ অধিকাৰৰ নতুন সন্ধান

‎তপন পায়েং

‎payengtapan@gmail.com

‎

‎১৯৮৫ চনৰ ১৫ আগষ্টত কেন্দ্ৰীয় চৰকাৰ তথা এই সময়ৰ প্ৰধানমন্ত্ৰী ৰাজীৱ গান্ধী আৰু তেতিয়াৰ সময়ছোৱাৰ অসমৰ মুখ্যমন্ত্ৰী হিতেশ্বৰ শইকীয়া আৰু সদৌ অসম ছাত্ৰ সন্থাই ত্ৰিপাক্ষীকভাৱে অসম চুক্তি  সাক্ষৰিত কৰে । এই চুক্তিৰ জৰিয়তে 

‎৬ নং দফাই বিশেষভাৱে অসমীয়া জাতিৰ সাংস্কৃতিক, সামাজিক, আৰু ভাষাগত পৰিচয় সংৰক্ষণৰ বাবে প্ৰয়োজনীয় সাংবিধানিক, বিধি-ব্যৱস্থা আৰু ৰাজনৈতিক অধিকাৰ দিয়াৰ উল্লেখ কৰিছে । ৬নং দফাত উল্লেখ কৰা অসমীয়া জাতি শব্দটোৱে সংজ্ঞা এনেধৰনৰ যেনেকৈ আমাৰ ভাৰতীয় সংবিধানত অনুচ্ছেদ ১২ টোৱে ৰাষ্ট্ৰৰ সংজ্ঞা দিছে অৰ্থাৎ ৰাষ্ট্ৰ মানে ভাৰত চৰকাৰ আৰু সংসদ ভৱন ,ৰাষ্ট্ৰ মানে ৰাজ্য চৰকাৰ আৰু বিধান পৰিষদ,ৰাষ্ট্ৰ মানে হৈছে পঞ্চায়ত আৰু পৌৰসভা।ঠিক তেনেদৰে ন্যায়ধীশ বিপ্লৱ কুমাৰ শৰ্মাৰ মতে অসমীয়া জাতিৰ সংজ্ঞা হ'ল ১৯৫১ চনৰ পৰা অসমত বাস কৰাসকল যত তেওঁলোকৰ ভোটাৰ তালিকাত নাম আছিল,দ্বিতীয়তে যিসকলে ১৯৫১ চনৰ পৰা ১৯৭১ চনলৈকে অসমত বাস কৰাসকল,তৃতীয়তে যিসকলে স্থানীয় জনজাতি যেনে মিচিং,বড়ো,ডিমাছা আদিক অসমীয়া বুলি অভিহিত কৰিছে। ৬নং দফাৰ মূল উদ্দেশ্য ১৯৫১ চনৰ পৰা ১৯৭১ চনলৈকে অসমীয়া অধিবাসীক অসমীয়া হিচাপে স্বীকৃতি  দিয়া,অসমীয়া ভাষাক মাধ্যমিক শিক্ষাপৰ্যায়লৈকে বাধ্যতামূলক কৰি তোলা,ভূমি অধিকাৰ,চাকৰিৰ আৰু শিক্ষাক্ষেত্ৰত ৮০-১০০% শতাংক সংৰক্ষণৰ পৰামৰ্শ দিয়া,ভূমি সংৰক্ষণত ভূমি নীতিত স্থানীয় লোক অধিকাৰৰ প্ৰাধান্য দিয়া। ৬ নং দফাৰ সদৃশ্য তথা সামঞ্জস্যক হিচাপে Assam Domicial Policy ৰ বিষয়ে উনুকিয়াব পাৰি য'ত অসমৰ মূখ্যমন্ত্ৰী হিমন্ত বিশ্ব শৰ্মাই ঘোষনা কৰিছিল যে  অসমত জন্ম গ্ৰহণ কৰা সকলৰ বাবেহে চৰকাৰী চাকৰিৰ সীমাবদ্ধতা থাকিব,জনসংখ্যা বৃদ্ধিৰ ৰোধৰ ব্যৱস্থাপনা আৰু অসমৰ খিলঞ্জীয়াৰ স্বাৰ্থ ৰক্ষা কৰা আৰু মূখ্যমন্ত্ৰীৰ অনুমোদন অভিহনে হিন্দু-মুছলমানৰ মাজত কোনো ধৰনৰ মাটি ক্ৰয়-বিক্ৰয় কৰিব নোৱাৰিব। তাৰোপৰিওঁ অসম চৰকাৰে নদীদ্বীপ মাজুলী,বৰপেটা,বটদ্ৰৱা আদি ঠাইসমূহক ঐতিহ্য অঞ্চল হিচাপে চিহ্নিত কৰি সংৰক্ষিত অঞ্চল হিচাপে ঘোষনা কৰিছে। আনহাতে ৮০% শতাংশ থকা অনুসুচিত জাতিৰ লোক থকা গাওঁক "মাইক্ৰ ট্ৰাইবেল বেল্ট আৰু ব্লক"হিচাপে স্বীকৃতি দিয়া হ'ব বুলি ঘোষনা কৰিছে ইতিমধ্যে অসমত মুঠ ১২ টা অঞ্চলক মাইক্ৰ ট্ৰাইবেল বেল্ট আৰু ব্লক হিচাপে আছে।

‎এইবছৰৰ  অসম বাজেট ২০২৫-২৬ টো ৬  নং দফাক  অধিক অগ্ৰাধিকাৰ দিছে ,এইক্ষেত্ৰত উল্লেখনীয় দিশসমূহ,অসমীয়া জাতিৰ চিনাকী আৰু সংস্কৃতিৰ উন্নয়নৰ বাবে আত্ম-পৰিচয়ৰ সংস্থাপন,অসমীয়া ভাষাৰ উন্নয়নৰ বাবে অসম গৱেষনা প্ৰতিষ্ঠান প্ৰতিষ্ঠা কৰা ,অসমীয়া ভাষাৰ পাঠ্যপুথিৰ প্ৰস্তুত তথা প্ৰচাৰৰ বাবে বটা প্ৰদান কৰা তাৰোপৰি এক হাজাৰ জন যুৱলেখকক অসমীয়া ভাষাত বিজ্ঞানমূলক ,গঠনমূলক আৰু শিক্ষা আদিৰ ক্ষেত্ৰত গ্ৰন্থ লিখাৰ উৎসাহিত কৰিবলৈ প্ৰতিজনকে ২৫০০০ টকা প্ৰদান কৰা । তাৰোপৰি বিস্তাৰিত অসম দৰ্শন আচঁনিৰ যোগেদি নামঘৰ আৰু আন ধৰ্মীয় ঐতিহ্যসমূহক আৰ্থিক সাহাজ্য ২৫০০০ টকা কৈ প্ৰদান কৰা আদি প্ৰশংসনীয় পদক্ষেপ লৈছে ।

‎      অন্যহাতে বাজেটত নাই যদিওঁ এই  চেগতে উল্লেখ কৰিব লাগিব যে অসমৰ বৰ্তমানৰ ৰাজ্যপাল লক্ষ্মণ প্ৰাসাদ আচাৰ্যই নিৰ্দেশ দিছে যে  অসমৰ কাৰ্য্যালয়সমূহত অফিচিয়েল যাৱতীয় নথিপত্ৰসমূহত ইংৰাজী,হিন্দীৰ লগতে অসমীয়া ভাষাওঁ থাকিব লাগিব ,জনগোষ্ঠীয় ভাষা জনগোষ্ঠীয় অঞ্চল  যেন বড়োঞ্চলত বড়ো ভাষা আনহাতে  কেন্দ্ৰীয় চৰকাৰৰ নথিপত্ৰসমূহকো ৩০ দিনৰ ভিতৰত স্থানীয় ভাষালৈ অনুবাদ কৰিব লাগিব ,এই ক্ষেত্ৰত সহায় সহযোগী হো‍ৱাকৈ  "অনুবাদ ভাষিনী"মোবাইল এপ্লিকেচনৰো ব্যৱস্থা কৰিছে। 

‎৬নং দফাৰ বিভীষিকসমূহ ,৬নং দফাই প্ৰকৃত  অসমীয়া কোন তাৰ সম্পৰ্কে বিৰূপ মতপোষক কৰিছে,বিপ্লভ  শৰ্মা কমিটিৰ সংজ্ঞা গৃহীত নোহোৱাৰ ফলত ৰাজনীতি,জাতিগত আৰু সামাজিক অস্থিৰতা,অসমীয়া জনসংখ্যা হ্ৰাস পোৱাৰ শংকা,Citizenship Amendment Act (CAA)-ৰ দ্বাৰা ১৯৭১ৰ পাছত অহা অ-অসমীয়া লোকৰ নাগৰিকত্ব দিয়া হ'লে ৬ নং দফাৰ মূল আত্মাই ক্ষতিগ্রস্ত হ’ব বুলি ভয়,অসমীয়া ভাষাৰ ওপৰত বিভিন্ন ভাষাৰ প্ৰভাৱ, বিশেষকৈ অসমীয়া অঞ্চলত বাঙালি, হিন্দী, আদিৰ বিস্তৃতি,নতুন প্ৰজন্মত অসমীয়া ভাষা ব্যৱহাৰৰ হ্ৰাস আৰু সংস্কৃতিৰ উপেক্ষা,চৰকাৰী চাকৰি, শিক্ষা আৰু অন্যান্যত বহিৰাগত লোকৰ সংখ্যা বাঢ়ি অহাৰ আশংকা,অসমীয়া, আদিবাসী, বাঙালি, সংখ্যালঘু, ত্রাইবেল গোটসমূহৰ মাজত ভ্ৰাতৃত্ববোধৰ পৰিৱৰ্তে  বিভাজন হোৱাৰ ভয়।

‎এই ধনাত্মক -ঋনাত্মক দিশ দুটাক সমাধান কৰি ল'ব পৰা পদক্ষেপসমূহ এনেধৰণৰ:-

‎বিপ্লভ কুমাৰ শৰ্মা কমিটিৰ ব্যাপক আলোচনাৰ মাধ্যমেৰে অসমীয়াৰ সংজ্ঞা নিশ্চিত কৰা,অসমীয়া জাতিৰ সংজ্ঞা চৰকাৰীভাৱে চূড়ান্ত কৰা,সাংবিধানিক মৰ্যদা দিয়া অৰ্থাৎ ৬ নং দফাক সাংবিধানীকভাৱে ৰাষ্ট্ৰীয় স্তৰৰ মৰ্যদা প্ৰদান কৰা ,ভূমি-চাকৰি-শিক্ষা আদিৰ ক্ষেত্ৰত সাংবিধানিক সংৰক্ষণ দিয়া,বিদ্যালয়ৰ প্ৰাথমিক পৰ্যায়ৰ পৰা অসমীয়া ভাষা বাধ্যতামূলক কৰা,সামাজিক মাধ্যম, সাহিত্য, চেনেল, পাঠ্যপুথিত অসমীয়া ভাষাৰ বিস্তৃত ব্যৱহাৰ নিশ্চিত কৰা,ভূমি বিক্ৰীৰ ক্ষেত্ৰত স্থানীয় লোকসকলক অগ্ৰাধিকাৰ দিয়াৰ নীতি গঠন,NRC-ৰ ভিত্তিত বৈধ নাগৰিকক চিনাক্ত কৰি সঠিক তালিকা প্ৰকাশ,CAA যেন ৬ নং দফাৰ ওপৰত আঘাত নকৰে – তেনে ব্যৱস্থা আদি পদক্ষেপসমূহ ল'বলৈ চেষ্ঠা কৰিব লাগে ।

‎            শেষত ৬ নং দফা ১৯৮৫ চনৰ অসম চুক্তিত সংবদ্ধ  হৈ থকা ইতিহাস ন'হয়,ই অসমীয়াৰ জাতিয়মান ,স্বাভিমান ,আত্মসন্মান আৰু অধিকাৰৰ প্ৰতীক।

‎

Read More

মিচিং জনগোষ্ঠীৰ খেল (Mising's Khel System)তপন পায়েং

 মিচিং জনগোষ্ঠীৰ খেল 

◼তপন পায়েং

খেল বুলি কোৱাৰ কাৰণে  কিছুমান কথা নিশ্চয় ভাহি আহিছে নহ'য়নে বাৰু? হ'য়তো ভাৱিব পাৰে মিচিং সকলেনো কি খেল খেলে ! বক্সিং,বেটমিন্টন,ফুটবল অথবা ক্ৰিকেট।প্ৰিয় পাঠক আমি যেতিয়া অসমৰ মধ্যযুগৰ ইতিহাসত "আহোম ৰাজ্য"ৰ বিষয়ে পঢ়ো তেতিয়া হ'য়তো পাওঁ আমি খেলৰ বিষয়ে । এই খেলনো কি খেলৰ বিষয়ে যদি চাওঁ,খেল হৈছে-আহোমৰ স্বৰ্গদেউসকলে আহোম ৰাজ্য সু-শাসনৰ বাবে প্ৰনয়ণ কৰা ব্যৱস্থা। এই খেল ব্যৱস্থা স্বৰ্গদেউ প্ৰতাপ সিংহৰ দিনৰ পৰা আৰম্ভ হৈছিল। এই খেলত ৰাজ্যৰ সু-সাংগঠনিক দিশসমূহক  উন্নত কৰিবলৈ বিভিন্ন ভাগত বিভক্ত কৰিছিল,উদাহৰণস্বৰূপে নাওঁবৈচা খেল যত এই খেলে নাওঁ ব্যৱস্থাক চোৱাচিতা কৰা,জাপিসজীয়া খেলে জাপি বনোৱাত ইত্যাদি। কিন্তু মিচিং জনজাতিৰ তেনে ব্যৱস্থা নাছিল বৰঞ্চ খেল মিচিং সকলৰ বংশ গোত্ৰ বুলিয়ে ক'ব পাৰি। মিচিং সকলৰ খেল স্থান অনুসৰি বেলেগ বেলেগ পৰ্বতীয়া অঞ্চলত দুই প্ৰকাৰৰ মিয়ং আৰু দাম্ৰ আনহাতে ভৈয়ামলৈ আহি কেইভাভাগ বিভক্ত যেনে-অয়েঙ্গিয়া(অয়ান),ময়েঙ্গিয়া(ময়িং),চায়েঙ্গিয়া(চায়াং),দাম্বোকিয়াল(দাম্বোক),ডেলো বা লাচং গঞা,তায়ে বা জন গঞা,চামু-গুৰীয়া বা মিৰাং,চুতীয়া মিৰি বা পাগৰ। কিন্তু এই খেলত কোনো ডাঙৰ সৰু নহ'য় কোনো কাৰো পৰাধীন নহয়, সকলো সমান আছিল আৰু আছে ।

এই খেলসমূহৰ বিষয়ে যদি চাওঁ

দাম্বোকিয়াল মিৰিঃ-দামনে দাম্ব্ৰ আবৰৰ পৰা ভৈয়ামলৈ নতুনকৈ অহা মিচিং ,তেওঁলোকে পাহাৰৰ পৰা ভৈয়ামলৈ অকলে আহিছিল কাকো লগত  নলৈ বা পৰাধীন নোহোৱাকৈ নামি অহা মিচিং।তেওঁলোকৰ খেলত নিজ গাম পাতিছিল। দাম্বোক খেলৰ পৰা উৎপত্তি হোৱা উপাধিসমূহ পেৰতিন,পেৰমে,পেগু,মেগু,লেগ,টায়েং,কুম্বাং,পাতিৰ ,অচিক ইত্যাদি।

অয়েঙ্গিয়া(অয়ান):-ভৈয়ামত মানৰ আক্ৰমনৰ পাছত দেশত শান্তি বিস্তাৰ হোৱাৰ পাছত মিয়ং আবৰৰ এই খেলৰ লোকসকলে পাহাৰৰ পৰা ভৈয়ামলৈ স্বাধীনভাৱে নামি আহে ।তেওঁলোকৰ খেলৰ মাজতেই গাম,কটকী আদি বিষয়বোৰত নিজ খেলৰ মানুহৰ ভিতৰত পাতে। অয়ানৰ পৰা উৎপত্তি হোৱা উপাধি সমূহ-বৰি,তাৱ,পাঞাং,টায়ে,পাৱ,পাইত,টাইদ,মিলি ইত্যাদি।এই খেলে আয়োজন কৰা সভাক "মিয়ং কেবাং"বুলি কোৱা হয়।

মঞিং(ময়েঙ্গিয়া):- এই খেলৰ লোকসকল পাহাৰৰ ঠেক ঠাইৰ পৰা ভৈয়ামত গৈ বাস কৰা লোক।তেওঁলোকক ময়েঙ্গিয়া বুলিওঁ জনা যায়।এই খেলৰ লোকসকলেওঁ স্বাধীনভাৱে নামি অহা খেল।এই খেলৰ দ্বাৰা উৎপত্তি হোৱা উপাধিসমূহৰ ভিতৰত-নৰহ,চিন্তে,ঙাতে,পায়েং,পগাগ,পলেং,মিলি,কাৰ্দ্দং,দাপাক,দানাং,পায়ুন ইত্যাদি।পূৰ্বতে তেওঁলোক নদীৰ কাষত থাকি ভাল পাইছিল বৰ্তমান এই খেলৰ লোকসকল নৈ নোহোৱা ঠাইতে থাকি ভাল পায়।

চায়েঙ্গিয়াঃ-পেচাং পৰ্বতেদি আহি ভৈয়ামত বাস কৰা লোক। এই খেলতোৰ পৰা উৎপত্তি হোৱা উপাধিসমূহৰ ভিতৰত-বৰাং,ৰেগন,দাঙ্গ,পামে,পাছাৰ,বাচিং ইত্যাদি।

ডেলো/লাচংঃ- দামনে আবৰৰ পৰা ব্ৰহ্মপুত্ৰৰ উজাইদি ঘূৰি আহি ভৈয়ামত বাস কৰা ,ডেলোৰ অৰ্থই হৈছে ব্ৰহ্মপুত্ৰৰ উজাইদি অহা।ভৈয়ামত তেওঁলকক ডেলো মিৰি বুলিওঁ কোৱা হ'য়।তেওঁলোকক লাচং গঞাঁ বুলিও জনা যায় কাৰণ তেওঁলোকক গামৰ তলতীয়া হৈ ভৈয়ামলৈ নামি আহিছিল।এই খেলৰ পৰা হোৱা উপাধিসমূহ হ'ল এনেধৰনৰ-পাংগি,য়েইন,টায়ে,মিলি।

তায়ো তায়ে বা জন গঞাঃ- মিয়ং বৰ আবৰৰ পৰা ভৈয়ামলৈ অহা লোক।তায়োতায়েৰ অৰ্থ হ'ল- দাম্ৰবৰ আবৰৰ সৈতে যুঁজ দিওঁতে দাম্ৰ বৰ আবৰে পেটৰ নাড়ীৰ ভুৰু ওলাই যোৱাকৈ কাটে।আনহাতে বৰ আবৰক এই যুদ্ধত কেনেকুৱা হ'ল বুলি সুধোতে "তায়োংতায়ে"অৰ্থাৎ পেটৰ গুহ ওলোৱাকৈ কাটিছিল বুলি কৈছিল।পাছত জন নামেৰে তেওঁলোকৰ মানুহ এজন গাম হৈ শাসন কৰিছিল বাবে তেওঁৰ নাম জনগঞা বুলিওঁ জনা গৈছিল।

চামুগুৰীয়াঃ- এই খেলক তিনি ভাগত ভাগ কৰিব পাৰি চাবৰু গঞা,তামাৰ গঞা আৰু চামুগুৰীয়া।এই খেলৰ মানুহসকলে বৰ্তমান উত্তৰ লখিমপুৰৰ ৰঙানৈ,নাৰায়ণপুৰ,দিক্ৰং,ধনশিৰি,মহুৰা আদি ঠাইত বাস কৰিছে।

পাগৰ/চুতীয়া মিৰিঃ- এই  লোক সকল মিয়ং বা দাম্ৰ আবৰৰ ।আহোম ৰাজ্য আৰু চুতীয়া ৰাজ্য তথা চুহুংমুঙ আৰু নীতিপালৰ মাজত যুদ্ধ হওঁতে কিছু চুতীয়াসকলে মিৰি বা মিচিং লোকসকলৰ ঘৰত আশ্ৰয় লৈছিল,চুতীয়াৰ এই লোকসকলে মিচিঙৰ লগত সম্বদ্ধ তথা বৈৱাহিক সুত্ৰ গঢ়ি তোলে আৰু আবৰে তেওঁলোকক পাগৰ নাম দিয়ে আৰু হিন্দুসকলে চুতীয়াৰে মিল থকাৰ কাৰণে "চুতীয়া"মিৰি বুলিছিল।

আহোমৰ খেলসকলে কেতিয়াবা পাইক হৈ ৰজাৰ ঘৰত বছৰতে তিনি মাহ (পিছলৈ ৪ মাহ)কাম কৰিবলগীয়া হৈছিল।মিচিঙৰ খেলসমূহত তেনে নিয়ম নাছিল। আহোমসকলৰ মাজত ৰজাই পতা বুঢ়া গোহাঁই,বৰগোহাঁই আদি আছে তেওঁলোকৰ মাজত সৰু বৰ আছিল।কিন্তু মিচিঙৰ মাজত এই এইটো নাছিল  কাৰণ মিচিঙৰ মাজত ৰজা নাই ,সমাজনীতি আছিল। একো একোটা খেলত এক হাজাৰৰ পৰা তিনি হাজাৰ লৈকে পাইক আছিল।প্ৰতিটো খেলৰ সমষ্টিত পোনপটীয়াকৈ একোজন ফুকন নিয়োগ কৰিছিল।উদাহৰণস্বৰূপে নাওসজা খেলৰ দায়িত্বত নাওশলীয়া ফুকন। কিন্তু মিচিঙৰ ক্ষেত্ৰত তেনে নাছিল।

একে বংশৰ গোত্ৰৰ মাজত বৈৱাহিক সম্বন্ধ স্থাপন কৰিব নোৱাৰে। এটা খেলৰ মানুহে অন্য খেলৰ লগত বিবাহ সুত্ৰ গঢ়োতে যি খেলত বিয়া হ'ব এই খেলৰ উপাধি লাভ কৰিব। উদাহৰণস্বৰূপে কুশল মিলি নামৰ লৰা এজনে যদি নীতামনি পেগু নামৰ কন্যা এজনী বিবাহ কৰিলে তেতিয়া পেগু কন্যাই মিলি উপাধি লাভ কৰিব অৰ্থাৎ নীতামণি পেগুৰ পৰা নীতামণি  মিলি হ'ব।কিন্তু যদিয়ে এটা খেলৰ একেটা বংশৰ মাজতে যুৱক-যুৱতীয়ে বিবাহ হ'লে খেলৰ গাম জনে পাপী বুলি বংশৰ বংশৰ কুলংগাৰ বুলি যাতে শাস্তি বিহিবলৈ পাহৰি নামে সজাঁ এটা সাজি নদীত উঠোৱাই দিয়া হ'য়। এই ব্যৱস্থাক পাহৰি প্ৰথা বুলিওঁ কোৱা হৈছিল।

       মিচিঙৰ খেল হৈছে বংশটোৰ ঘাইমূল শিপা। এই খেলেই হৈছে তেওঁলোকৰ মূল সস্তীত্ব ।

(সহায়ক গ্ৰন্থঃ-মিৰি জাতিৰ বুৰঞ্জী,পাঞাং কটকী সোণাৰাম)

Read More

অসমত উষ্ণতা বৃদ্ধি পোৱাৰ সংকটজনক কাৰকসমূহ,তপন পায়েং

 অসমত উষ্ণতা বৃদ্ধি পোৱাৰ সংকটজনক কাৰকসমূহ

◼তপন পায়েং,৬০০২০৭৬৮৮৬

বৰ্তমানৰ বিশ্বায়নৰ প্ৰেক্ষাপটত আটাইতকৈ ডাঙৰ সমস্যা হ'ল গোলকীয় উষ্ণতা । এই গোলকীয় উষ্ণতাত বিশ্বৰ লগতে ভাৰতত তথা অসমতো প্ৰভাৱ ভয়ংকৰ বাবে বৃদ্ধি পাইছে । কোৱা হ'য় যে উত্তৰ পূৰ্বাঞ্চলৰ লগতে অসম গছ-গছনি আটাইতকৈ চহকী,তদুপৰিওঁ পূৰ্বতকৈয়ো অসমৰ বাতাৱৰণ লাহে লাহে পৰিৱৰ্তন হোৱা দেখিবলৈ পাইছো ।

        আমি যদি উত্তাপ বৃদ্ধি পোৱাৰ ক্ৰমনিকাবোৰ মন কৰিলে এনেদৰে পাওঁ যে-

২০০১ ৰ পৰা ২০১০ লৈ গড় উষ্ণতা প্ৰায় ৩২° ৰ পৰা ৩৫°,২০১৯ চনত উজনি অসম ডিব্ৰুগড় আৰু তেজপুৰত ক্ৰমাৎ বৃদ্ধি পোৱাৰ ৰেকৰ্ড আনহাতে ২০১০ ৰ পৰা গুৱাহাটী নগৰায়ন উষ্ণতাৰ বৃদ্ধি হৈ আহিছে। সবাতোকৈ ২০২৪ ৰ পৰা ২০২৫ ৰ ভিতৰত উষ্ণতা বৃদ্ধি পাইছে ৪১° ছেলচিয়াছলৈকে॥

অসম আদিত্য বাতৰি কাকত ১৯ জুন ২০২৫

অসমত উষ্ণতা বৃদ্ধি হোৱাৰ কাৰণসমূহ  দৃষ্টিগোচৰ কৰিলে তলত দিয়া ধৰনে পাব পাৰো,যেনে-

(ক)অতিপাত বৰষুণৰ অভাৱ:- প্ৰকৃততে বৰষুণ নোহোৱা নহ'য় ,কোনো অঞ্চলত বৰষুণ হ'য় যদিও কোনো অঞ্চলত বৰষুণ পাতল হোৱাৰ বাবে এনে ঘটনাৰ পৰিলক্ষিত হোৱা দেখা যায় । এনে হোৱাৰ কাৰণ হ'ল উচ্চ চাপৰ  নিম্ন চাপলৈ বতাহৰ গতি হ'য় ফলত বাস্পীভৱনৰ স্থান সলনি হোৱাৰ ফলতো এনে সমস্যা দেখিবলৈ পোৱা যায়।

(খ)উচ্চ তাপ মাত্ৰা আৰু অধিক আৰ্দ্ৰতাঃ-অসমত আৰ্দ্ৰতা বেছি থাকে।৩৮ ৰ পৰা ৪০ ডিগ্ৰী ছেলচিয়াছৰ তাপৰ মাজত থাকে  আৰু ৮০ ৰ পৰা ৯০ শতাংকৰ মাজত থকা আৰ্দ্ৰতাই তাপৰ লগত মিশ্ৰণ হ'য় আৰু উত্তাপ/গৰমৰ অনুভুত কৰায়।

(গ)পশ্চিমীয়া বতাহৰ অভাৱঃ-কোনো কোনো অঞ্চলত শীতৰ অৱস্থিতি নোহোৱাকৈ  ঠাণ্ডাৰ অনুভুত কৰায় পশ্চিমীয়া বায়ুৱে ।এই সময়ছোৱাত ভূমধ্য সাগৰৰ পৰা অহা বিভিন্ন বতাহে ইউৰোপৰ ঠাণ্ডা বায়ুক পূৱদিশলৈ কৰিয়াই লৈ যায়,ফলত এই পূৱ অঞ্চলত ঠাণ্ডাৰ অনুভুত কৰায়। কিন্তু বৰ্তমান সময়ত উষ্ণতাসমুহ উচ্চ-নিম্ন ঘটনাৰ পৰিঘটনাবোৰৰ ফলত উত্তৰ-পূৰ্বাঞ্চলত লগতে অসমতো এই পশ্চিমীয়া বতাহৰ অভাৱত গৰমৰ অনুভুত কৰে।

(ঘ)জলবায়ু পৰিৱৰ্তনঃ- জলবায়ুৰ পৰিৱৰ্তন হোৱাৰ অন্যত্বম কাৰণ হৈছে এল নিন আৰু লা নিনো। এল-নিনো আৰু লা-নিনো আগতীয়াকৈ হোৱাৰ পাছতো বৰষুণৰ আগ-পিছ হোৱাৰ ফলতো গৰমৰ অনুভুত কৰায়।

(ঙ)নগৰায়ন  আৰু বন ধ্বংসঃ- নগৰাঞ্চলত গছ কাটি ওখ-ওখ ঘৰ বনোৱাতো এটা উত্তাপ বৃদ্ধিৰ কাৰক তাৰোপৰি মটৰ-গাড়ীৰ পৰা নিৰ্গমিত ধুৱাসমূহে প্ৰদুষণৰ সৃষ্টি কৰে আৰু প্ৰদুষণসমূহে উত্তাপ শোষণ কৰি প্ৰতিফলন কৰাৰ ফলত গৰম হৈ থাকে ।

(চ)শীতল বতাহৰ অভাৱঃ-ব্ৰহ্মপুত্ৰ উপত্যকাত সাধাৰণতে বজ্ৰপাতৰ লগত ঠাণ্ডা বতাহো  লৈ আহে,কিন্তু বৰ্তমান এই ঠাণ্ডা বতাহৰ অনুপস্থিত ।

অসমত উত্তাপ হ্ৰাস কৰাৰ উপায়সমূহ যদি ভাৱোঃ-

প্ৰথমতে উল্লেখ কৰিব লাগিব যে- অৰণ্য মানৱ যাদৱ পায়েঙে কোৱাৰ দৰে,তুমি গছ ৰুব নালাগে মাত্ৰ গছ  নাকাটিবা,অসমত গছ নিজে নিজে গজে । কিন্তু আজি কালি গছ ৰোপণ কৰাৰ নামত গছৰ সংখ্যাহে হ্ৰাস কৰিছে ।

দ্বিতীয়তে,চৰকাৰে অমৃত বৃক্ষ আন্দোলন  আদিৰ দৰে আঁচনিৰ ওপৰিওঁ হাবি-জংঘলৰ সংখ্যা বৃদ্ধি কৰাৰ পদ্ধতি গ্ৰহণ কৰিব লাগে উদাহৰণ স্বৰূপে মেঘালয় ৰাজ্য চৰকাৰে গ্ৰহণ কৰা miyawaki method  আদিৰে গছ ৰোপনৰ পদ্ধতিৰ নিচিনা পদক্ষেপ গ্ৰহণ কৰিব লাগে ।

তৃতীয়তে প্ৰদুষণৰ মাত্ৰাৰ পৰিমান হ্ৰাস কৰা।

এইবোৰৰ ক্ষেত্ৰত আমি জন-গণই চৰকাৰ দায়বদ্বতাৰ প্ৰতি বাট চালেই নহ'ব ,আমি সহ অসম বাসীয়ে তেনেক্ষেত্ৰত সচেতন হোৱাতো অতি দৰকাৰ,আমি সকলোৱে গছ-বনানী সংৰক্ষণ কৰা,চোৰাং দুষ্কৃতিমূলক কাৰ্যৰ পৰা বিৰত থকা,অজ্ঞেয় মানুহ গছ-গছনিৰ গুৰুত্বসমূহ বুজোৱাৰ লগতে পৰিৱেশ প্ৰদুষণৰ প্ৰতিওঁ ব্যক্ত কৰিব লাগে যাতে বেছি সংখ্যক নহ'লেওঁ কিঞ্চিতভাৱে হ'লেওঁ যাতে গৰমৰ পৰিমান কমাব পাৰো।

Read More

 তলৰ এই প্ৰবন্ধখনত সাহিত্য একাডেমি বঁটা লাভ কৰা কেইটামান উল্লেখযোগ্য অসমীয়া গ্ৰন্থৰ মূল ভাব আৰু বিষয়বস্তুসমূহৰ নতুন ৰূপত সাৰাংশ উপস্থাপন কৰা হৈছে। ইয়াত প্ৰধানকৈ "পথৰ এক প্ৰান্তত", "অস্তিত্বৰ সন্ধান", "অগ্নিগৰ্ভা" আৰু "মুঠি সুৰ" নামৰ গ্ৰন্থসমূহৰ বিষয়ে গভীৰ আলোচনা কৰা হৈছে।

---

সাহিত্য একাডেমি বঁটা অৰ্জন কৰা অসমীয়া গ্ৰন্থসমূহৰ গভীৰ বিশ্লেষণ

অসমীয়া সাহিত্যৰ ঐতিহ্য আৰু উদ্যমশীল চিন্তাধাৰা বহুলোকৰ মনৰ ওপৰত প্ৰতিষ্ঠা কৰি আহিছে। বিশেষকৈ, সাহিত্য একাডেমি বঁটা লাভ কৰা গ্ৰন্থসমূহে এই সমৃদ্ধতা আৰু বৈচিত্ৰ্যৰ এক বিশেষ অৱদান বহন কৰে। এই গ্ৰন্থসমূহৰ মাধ্যমে লেখকসকলে সমাজৰ বিভিন্ন দিশ—পৰম্পৰা আৰু আধুনিকতাৰ সংঘাত, ব্যক্তিগত অভিজ্ঞতা আৰু আধ্যাত্মিক সন্ধান—আদিৰ ওপৰত তীক্ষ্ণ আলোকপাত কৰিছে। ইয়াৰে কেইটামান গ্ৰন্থৰ সাৰাংশৰ পৰা পাঠকসকলে সাহিত্যৰ গভীৰতা, চাৰিত্ৰিক দ্বন্দ্ব আৰু সামাজিক পটভূমিৰ এক সজীৱ দৃষ্টিভঙ্গি লাভ কৰিব পাৰে।

আহক, এতিয়া এই প্ৰবন্ধৰ মূল ভাগসমূহৰ জৰিয়তে প্ৰতিটো গ্ৰন্থৰ বিশেষত্ব, অনুপ্ৰেৰণাৰ উৎস আৰু সাংস্কৃতিক পৰিপ্ৰেক্ষিতৰ ওপৰত বিস্তৃত আলোকপাত কৰা যাক।

---

১. “পথৰ এক প্ৰান্তত” – মামনী ৰয়ছম গোস্বামী

উপন্যাসৰ পৰিবেশ আৰু আভাস

"পথৰ এক প্ৰান্তত" গ্ৰন্থখনত অসমীয়া গ্ৰাম্য জীৱনৰ সঁচা ৰূপ আৰু সংস্কৃতিৰ দীঘল প্ৰেক্ষাপট চিত্ৰিত হৈছে। গ্ৰাম্য পৰিবেশ, পৰম্পৰাগত জীৱনশৈলী আৰু সময়ৰ লগে লগে হোৱা পৰিবর্তনক লেখকে সুস্পষ্টভাৱে তুলে ধৰে। ই একেদৰে আধুনিকতাৰ আগমনকো স্পৰ্শ কৰিছে য’ত স্থানীয় পৰম্পৰা আৰু বৈষম্যৰ আভাস সম্পূর্ণ ভিন্ন দিশত প্ৰকাশ পায়।

চৰিত্ৰ আৰু কাহিনীৰ কেন্দ্ৰবিন্দু

এই উপন্যাসখনৰ মূল চৰিত্ৰজনী নিজৰ জীৱনৰ পথচলাত নানা প্ৰতিকূলতা আৰু আশা–আকাংক্ষাৰ সংগ্ৰামত আছে। ব্যক্তিগত স্বপ্ন, মূল্যবোধ আৰু সমাজৰ ওপৰত থকা দ্বন্দ্বেৰে তেওঁ নিজৰ সত্ত্বাৰ সন্ধানৰ দিশে আগবাঢ়ে। পাঠকে সহজেই অনুভৱ কৰিব পাৰে যে কিদৰে ব্যক্তি আৰু সমাজ একে লগে চলি থাকে আৰু সময়ে সময়ে সঙ্গৰূপে মিলিত বা বিচ্ছিন্ন হৈ পৰে।

মূল থীম আৰু সাহিত্যিক সৃষ্টিশীলতা

"পথৰ এক প্ৰান্তত"ত লেখকে জীৱনৰ বিভিন্ন বাট-চলা, তাৰ বাধা আৰু সম্ভাৱনাৰ সুৰ মিলাই এক গভীৰ দাৰ্শনিক আখ্যান প্ৰস্তুত কৰিছে। গ্ৰন্থখনত পৰম্পৰাগত আদৰ্শ আৰু আধুনিক চিন্তাধাৰাৰ সংঘাত, মানৱ আত্ম–অন্বেষণ আৰু সামাজিক সংগ্ৰামৰ আৱেগিক প্ৰতিচ্ছবি স্পষ্ট দেখা পায়। ভাষাৰ কোমলতা আৰু চমৎকাৰী বৰ্ণনাই পাঠকক প্ৰকৃতিৰ সৌন্দৰ্যৰ লগতে জীৱনৰ অস্থিৰতা আৰু আশাৰ শিকড়ৰ ভিতৰলৈ আঁকিবলৈ সহায় কৰে।

২. “অস্তিত্বৰ সন্ধান” – হোমেন বৰগোহাঞি

দ্বন্দ্বৰ ভ্ৰাম্যমাণতা আৰু অন্তৰংগ সঁলনি

"অস্তিত্বৰ সন্ধান" গ্রন্থখনত নগৰ আৰু গ্ৰামৰ মাজত সজীৱ দ্বন্দ্ব, ব্যক্তিগত চিন্তাধাৰাৰ উৎস আৰু সামাজিক পৰিবর্তনৰ এক বিচিত্র চিত্ৰ সৃষ্টি কৰা হৈছে। এই উপন্যাসত মুখ্য চৰিত্ৰই নিজৰ অস্তিত্বৰ সন্ধান কৰিবলৈ বিভিন্ন আভ্যন্তৰীণ সংগ্ৰামৰ সন্মুখীন হয়, য’ত ব্যক্তিগত অভিজ্ঞতা আৰু সময়ৰ সঁচা পৰিচয়ৰ সন্ধান প্ৰধান কেন্দ্ৰস্থল হিচাপে দেখা যায়।

নগৰ-গ্ৰামৰ তুলনামূলক দৃষ্টিভঙ্গি

নগৰীজ জীৱনৰ উদ্যম আৰু আধুনিকতাৰ উজ্জ্বল চিত্ৰ আৰু গ্ৰাম্য জীৱনৰ নীৰৱতা, শৃঙ্খলাবদ্ধতা আৰু সংস্কৃতিক ধাচেৰে ভৰপূৰ পৰিবেশৰ মাজত সুস্পষ্ট পাৰ্থক্য তুলে ধৰা হৈছে। লেখকে এই দুই পৃথক পৰিবেশৰ মাজত থকা স্বতন্ত্ৰতা আৰু মিল-বিচ্ছিন্নতা সহ পাঠকক দেখুৱাইছে।

আত্ম–অন্বেষণ আৰু সামাজিক দিশ

এই গ্ৰন্থখনৰ কেন্দ্ৰবিন্দু হৈছে ব্যক্তিগত স্বপোনৰ সন্ধানৰ লগতে সামাজিক গঠন আৰু দ্বন্দ্বৰ বিশ্লেষণ। মূল চৰিত্ৰৰ জীৱনৰ নানা পৰিবর্তন আৰু অভিজ্ঞতা সমূহে য’ত আশাৰ পোহৰ আৰু হতাশাৰ অন্ধকাৰ মিলে দেখা যায়, পাঠকই সহজে উপলব্ধি কৰিব পাৰে যে, কেনেকৈ একেদৰে ব্যক্তিগত অভিজ্ঞতা সমাজ আৰু কালচাৰৰ সৈতে সমন্বিত হৈ থাকিব পাৰে।

৩. “অগ্নিগৰ্ভা” – বিৰেন্দ্ৰ কুমাৰ ভূট্টাচাৰ্য

ঐতিহাসিক পটভূমি আৰু সামাজিক সংগ্ৰাম

"অগ্নিগৰ্ভা" উপন্যাসখনত অসমীয়া সমাজৰ ঐতিহাসিক সংগ্ৰাম আৰু ৰাজনৈতিক পৰিৱর্তনৰ গভীৰ প্ৰতিৰূপ প্ৰদৰ্শিত হৈছে। এই গ্ৰন্থখনত বিভিন্ন চৰিত্ৰৰ জীৱনৰ সংগ্ৰাম আৰু কাহিনীৰ মাজেৰে অতীতৰ সংগ্ৰামৰ এক নিৰৱচিত চিত্ৰ প্ৰতিফলিত কৰা হৈছে।

ব্যক্তিগত বিপৰ্যয় আৰু নতুন আশাৰ উন্মেষ

লেখকে ব্যক্তিগত দুৰ্ঘটনা, সংকট আৰু বিপৰ্যয়ৰ মাজতে উদীয়মান আশাৰ বীজৰ কথা স্পষ্টভাৱে প্ৰকাশ কৰিছে। প্ৰতিটো চৰিত্ৰই নিজ–নিজ জীৱনৰ দুৰ্ঘটনাৰ সন্মুখীন হোৱা অৱস্থাত কিদৰে পুনৰ উদ্দীপ্ত হোৱাৰ চেষ্টা কৰে, সেয়া এই গ্ৰন্থখনৰ অন্যতম আকৰ্ষণ।

সমাজৰ ঐতিহাসিক পৰিৱর্তনৰ সুৰ

"অগ্নিগৰ্ভা"ত সমাজৰ পুৰণি অনুশাসন আৰু নতুন যুগৰ বিৰোধিতাৰ কথা একেলগে তুলে ধৰা হৈছে। এই ধৰণৰ ঐতিহাসিক আৰু সামাজিক চিত্র আঁকিবলৈ লেখকে নিখুঁত ব্যৱস্থাপনা কৰিছে, য’ত ইতিহাসৰ আখ্যান আৰু আধুনিক স্বপোনৰ পৰা সৃষ্ট এক অদ্ভুত মিল দেখা যায়।

৪. “মুঠি সুৰ” – নীলমণি ফুকন

কবিতাৰ চাঞ্চল্য আৰু উদ্দীপনাময়তা

"মুঠি সুৰ" হৈছে নীলমণি ফুকনৰ দ্বাৰা ৰচিত এক অনন্য কবিতা সংকলন, য’ত প্ৰকৃতিৰ সৌন্দৰ্য, মানবিক সুৰভি আৰু অন্তৰংগ অনুভূতিৰ এক নতুবা ৰূপ প্ৰতিফলিত হৈছে। এই কবিতা সংকলনত কবিয়ে জীৱনৰ নানান ৰহস্য, আনন্দ-দুঃখ আৰু চিন্তাধাৰাৰ বৈচিত্ৰ্যৰ পটভূমি উন্মোচন কৰিছে।

চিত্ৰ আৰু প্ৰতিমূৰ্তিৰ উজ্জ্বলতা

কবিতাসমূহত প্ৰাকৃতিক উপাদান—নদী, পাহাৰ, চন্দ্ৰ, সূৰ্য—আদি প্ৰধান ভূমিকা ৰখা হৈছে। এই উপাদানসমূহৰ সজীৱ বৰ্ণনাই পাঠকক এক অদ্ভুত অনুভূতিৰ জালত আবদ্ধ কৰি ৰাখে। প্ৰতিটো কবিতাই যেন এক আকাশৰ ছবিৰ দৰে, য'ত শব্দৰ মাধুৰ্য আৰু ছন্দৰ সংহতি এক বিশেষ সাহিত্যিক সুৰ সৃষ্টি কৰে।

দাৰ্শনিক চিন্তা আৰু অনুভূতিৰ মিলন

“মুঠি সুৰ”ত কবিতাসমূহত কবিয়ে জীৱনৰ অন্তৰংগ অনুভূতি আৰু আত্ম–চিন্তনক গভীৰভাৱে আঁকি তুলিছে। ব্যক্তিগত যন্ত্রণা, আশাৰ কিৰণ আৰু জীৱনৰ আগন্তুক উজ্জ্বলতাৰ সপোন—এই সকলোবোৰে একেলগে মিলি এক ধনৰস্বপ্নৰ ৰূপ লৈ উঠে। পাঠকে প্ৰতিটো কবিতাত জীৱনৰ আন্তৰিকতা আৰু প্ৰকৃতিৰ সোঁৱৰণী মৃদুৰ সুৰৰ অভিজ্ঞতা লাভ কৰে।

উপসংহাৰ

অসমীয়া সাহিত্যৰ এই উল্লেখযোগ্য গ্ৰন্থসমূহে সাহিত্য একাডেমি বঁটাৰ আৰ্হিৰ সৈতে সাৰ্বভৌম সাংস্কৃতিক মূল্যবোধ আৰু চিন্তাধাৰাৰ বিস্তৃত প্ৰেক্ষাপট উপস্থাপন কৰে। "পথৰ এক প্ৰান্তত", "অস্তিত্বৰ সন্ধান", "অগ্নিগৰ্ভা" আৰু "মুঠি সুৰ"—এই আটাইবোৰ গ্ৰন্থে অসমীয়া সমাজ, সংস্কৃতি আৰু ব্যক্তিগত অভিজ্ঞতাৰ মাজত থকা সুক্ষ্ম লাইন, দ্বন্দ্ব আৰু আন্তৰিকতাক গভীৰভাৱে প্রতিফলিত কৰিছে।

পাঠকে এই গ্ৰন্থসমূহৰ জৰিয়তে গ্ৰাম্য আৰু নগৰ জীৱন, ব্যক্তিগত সংগ্ৰাম, ঐতিহাসিক সন্ধান আৰু কবিতাৰ সৌন্দৰ্যৰ মাজত এক অনন্য মিলৰ অভিজ্ঞতা লাভ কৰে। ইয়াত প্ৰতিটো গ্ৰন্থই বিভিন্ন দিশৰ পৰা সাহিত্যৰ সম্পদক সুদৃঢ় কৰি তুলিছে, য’ত সামাজিক, সাংস্কৃতিক আৰু দৰ্শনিক উপাদানসমূহক একেলগে মিলাই এক গভীৰ অনুভূতিৰ সৃষ্টি কৰা হৈছে।

এই প্ৰবন্ধখনত আলোচনা কৰা বিষয়বস্তুসমূহ"অসমীয়া সাহিত্য", "সাহিত্য একাডেমি", "অসমীয়া গ্ৰন্থ", "সামাজিক সংগ্ৰাম", "আধুনিক উপন্যাস", "কবিতা সংকলন" আদিৰ সঠিক ব্যৱহাৰে অনলাইন পৃষ্ঠা সমূহত এই লেখাটোক বেছি মনোযোগ আকৰ্ষণ কৰিব বুলি আশা কৰা যায়।

অসমীয়া সাহিত্যৰ সমৃদ্ধ বৰ্ষপঞ্জী আৰু ইষ্টৰিত প্ৰচলিত এই গ্ৰন্থসমূহে আমাৰ সাংস্কৃতিক ঐতিহ্যক উজ্জ্বলভাৱে প্ৰতিফলিত কৰে। প্ৰত্যেক পাঠক, যিয়ে সাহিত্যৰ গভীৰতা আৰু অন্তৰঙ্গ অৱস্থাক বুজিব বিচাৰে, তেওঁলোকে এই গ্ৰন্থসমূহৰ পৰা অনুপ্ৰেৰণা আৰু নতুন চিন্তাধাৰাৰ উদ্দীপনা লাভ কৰিব।

ভৱিষ্যত প্ৰজন্মৰ বাবে এই সাহিত্যকৰণৰ মূল্যবান দৰ্শন আৰু অনুভূতি পুনৰুজ্জীৱিত কৰি, অসমীয়া সাহিত্য নৱনিৰ্মাণৰ এক নতুন দিশ প্ৰতিষ্ঠা কৰিবলৈ উৎসাহ যোগায়। আহক, এই সৃষ্টিসমূহৰ সহায়ত সাহিত্যৰ সেই এক অনন্ত, সমৃদ্ধ আৰু সজীৱ জগতৰ অংশ হোৱাৰ আনন্দ উপভোগ কৰোঁ।

এই প্ৰবন্ধখন আপোনালোকৰ বাবে এক সম্পূৰ্ণ নতুন দৃষ্টিভঙ্গীত অসমীয়া সাহিত্যৰ এই উল্লেখযোগ্য গ্ৰন্থসমূহৰ সাৰাংଶ উপস্থাপন কৰিছে। আশা কৰোঁ, এই বিশ্লেষণৰে পাঠকসকলে সাহিত্যৰ গভীৰতা আৰু বহুমুখিতাক নতুনকৈ উপলব্ধি কৰিব পাৰিব।

Read More

অসম লখিমপুৰ: প্ৰাকৃতিক সৌন্দৰ্য, কলা-সংস্কৃতি আৰু ঐতিহ্যৰ এক গভীৰ দৰ্শন

অসম, উত্তৰ-পূৰ্বাঞ্চলৰ এটা অমূল্য ৰত্ন, প্ৰাকৃতিক সৌন্দৰ্য আৰু সমৃদ্ধ সাংস্কৃতিক ঐতিহ্যৰে পৰিপূৰ্ণ। ইয়াৰ ভিতৰত লখিমপুৰ জিলা বিশেষভাৱে উল্লেখযোগ্য। এই অঞ্চলখনৰ উৰ্বৰ মাটি, উদ্ভিদ আৰু প্ৰাণীৰ বৈচিত্ৰ্যৰ লগতে, লোকজ সংগীত, নৃত্য, সাহিত্য আৰু উৎসৱৰ সমাহাৰে ইয়াক এক জীৱন্ত চিত্ৰত পৰিণত কৰিছে। মই এই ব্লগপোষ্টত লখিমপুৰৰ ভূগোল, কলা-সংস্কৃতি, আৰু পৰম্পৰাৰ ওপৰত মোৰ নিজা দৃষ্টিভংগী আৰু অনুভৱ প্ৰকাশ কৰাৰ চেষ্টা কৰিছোঁ।

---

১. লখিমপুৰৰ ভূগোল আৰু প্ৰাকৃতিক পৰিৱেশ

ক. ভৌগোলিক অৱস্থান আৰু ভূমিৰ বৈশিষ্ট্য

লখিমপুৰ জিলাৰ ভৌগোলিক অৱস্থান অসম ৰাজ্যৰ উত্তৰ-পূৰ্বাঞ্চলৰ এক অন্যতম অংশত অৱস্থিত। ইয়াৰ ভূমি প্ৰায় সমভূমি, উৰ্বৰ আৰু কৃষিকাজৰ বাবে এক উৎকৃষ্ট মাটিৰ আধাৰ।

• উৰ্বৰ মাটিৰ প্ৰভাৱ:
  লখিমপুৰৰ মাটি এতিয়া প্ৰাকৃতিক সৌন্দৰ্যৰ লগতে, কৃষি উৎপাদন আৰু অৰ্থনৈতিক বিকাশৰ এক মুখ্য উপাদান। স্থানীয় কৃষকে ধান, চাহ আৰু আন শস্যৰ উৎপাদনৰ বাবে এই মাটিক প্ৰধান উৎস হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰে। কৃষি উপৰিও, এই মাটিৰ বৈশিষ্ট্যই স্থানীয় সংস্কৃতি, খাদ্যৰ ৰুচি আৰু পৰ্যটনৰ ক্ষেত্ৰতো গুৰুত্বপূর্ণ অৱদান ৰাখে।

  
  

খ. জলবায়ু আৰু প্ৰাকৃতিক সম্পদ

লখিমপুৰৰ জলবায়ু গৰম, বৰষুণপূৰ্ণ আৰু কিছু পৰিমাণে শীতল।

• জলবায়ুৰ বৈচিত্র্য:
  গ্ৰীষ্মকালত উচ্চ তাপমাত্রাৰ সৈতে লগতে বৰষুণৰ সমৃদ্ধ সময় থাকে, যাৰ ফলত কৃষি, বনাঞ্চল আৰু জলাশয়সমূহ উন্নত হয়। শীতকালত কিছু পৰিমাণে ঠাণ্ডা পৰিৱেশ দেখা যায়, যিয়ে পৰিৱেশক সুস্থিৰ ৰাখিবলৈ সহায় কৰে।

• নদী আৰু জলাশয়:
  অঞ্চলখনৰ মাজেৰে বহি থকা নদীসমূহ আৰু সৰু সৰু জলাশয়সমূহে ভূমিৰ উৰ্বৰতা বৃদ্ধি কৰে। এই নদীসমূহে কৃষি উৎপাদনত এক বিশেষ ভূমিকা গ্ৰহণ কৰে আৰু লগতে পৰ্যটকসকলৰ আকৰ্ষণৰ কেন্দ্ৰ হিচাপে কাম কৰে।

• বনাঞ্চল আৰু উদ্ভিদ বৈচিত্র্য:
  লখিমপুৰৰ সেউজীয়া বনাঞ্চলত বিভিন্ন প্ৰজাতিৰ উদ্ভিদ আৰু প্ৰাণী দেখা পোৱা যায়। এই বনাঞ্চলে স্থানীয় বাসিন্দাসকলৰ জীৱনধাৰা, পৰম্পৰা আৰু পৰিবেশক সজীৱ কৰি ৰাখে।

গ. ভূমিৰ ব্যবহার আৰু অৰ্থনৈতিক প্ৰভাৱ

লখিমপুৰৰ উৰ্বৰ মাটিয়ে কেৱল কৃষিকাজৰ ক্ষেত্ৰতে নহয়, স্থানীয় অৰ্থনীতি আৰু সমাজৰ জীৱনশৈলীতো গভীৰ প্ৰভাৱ পেলাইছে।

• কৃষি আৰু খাদ্য উৎপাদন:
  ধান, চাহ আৰু আন শস্যৰ উৎপাদনে স্থানীয় অৰ্থনীতিৰ মজবুত ভিত্তি গঢ়ি তোলে। ইয়াৰ ফলত স্থানীয় লোকসকলে নিজ নিজ জীৱিকা নিৰ্ভৰ কৰে আৰু স্থানীয় উদ্যোগসমূহৰ বিকাশৰ ক্ষেত্ৰত এক ধ্ৰুৱীয় ভূমিকা পালন কৰে।

• পৰ্যটন সম্ভাৱনা:
  প্ৰাকৃতিক সৌন্দৰ্য, নদী-জলাশয় আৰু বনাঞ্চলৰ সৈতে লগত থকা ঐতিহাসিক স্থানসমূহে লখিমপুৰক পৰ্যটকৰ বাবে এক বিশেষ গন্তব্য ৰূপে পৰিগণিত কৰে। পর্যটকসকলে ইয়াত প্ৰাকৃতিক দৃশ্য, আঞ্চলিক উৎসৱ আৰু ঐতিহাসিক সম্পদ উপভোগ কৰে, যাৰ ফলত অঞ্চলখনৰ অৰ্থনীতি আৰু সাংস্কৃতিক সম্প্ৰসাৰণো বৃদ্ধি পায়।

---

২. লখিমপুৰৰ কলা-সংস্কৃতি আৰু ঐতিহ্য

ক. ঐতিহাসিক পৰিচয় আৰু সাংস্কৃতিক উৎস

লখিমপুৰৰ সাংস্কৃতিক ঐতিহ্য বহু শতাব্দী ধৰি বিকশিত হৈছে।

• ঐতিহাসিক পৰম্পৰা:
  প্ৰাচীন কালৰ পৰা, লখিমপুৰত বিভিন্ন ৰাজবংশ, সমাজ আৰু ধৰ্মীয় পৰম্পৰাই একেলগে মিশ্ৰিত হৈ এক অনন্য সাংস্কৃতিক পৰিচয় গঢ়ি তুলিছে।

• লোকসাহিত্য আৰু ভাষা:
  অসমীয়া ভাষা, কবিতা, গল্প আৰু উপন্যাসে এই অঞ্চলৰ মানুহৰ জীৱনদৰ্শন আৰু অনুভূতিৰ গভীৰতা প্ৰকাশ কৰিছে। স্থানীয় কবি আৰু লেখকসকলে জীৱনৰ দুখ-বাখ্যা, আশা-আকাংক্ষা আৰু সাম্প্ৰতিক সমস্যাবোৰক প্ৰতিফলিত কৰি অসমীয়া সাহিত্যক সমৃদ্ধ কৰিছে।

খ. সংগীত আৰু বাদ্যযন্ত্ৰ

সংগীত লখিমপুৰৰ সাংস্কৃতিক পৰিচয়ৰ এক মুখ্য উপাদান।

• লোকগান আৰু বীৰগীত:
  স্থানীয় লোকসাহিত্যৰ অংশ হিচাপে, বীৰগীত, কাজিৰ গীত, আৰু আন বহু লোকগান প্ৰজন্মৰ পৰা পৰম্পৰাগতভাৱে গোৱা হৈ আহিছে। এই গীতসমূহত কৃষি, যুঁজ, প্রেম আৰু জীৱনৰ বাস্তৱতা স্পষ্টভাৱে প্ৰকাশ পায়।

• বাদ্যযন্ত্ৰৰ বহুমুখিতা:
  বাখ, ডেকা, বেহালা আদি বাদ্যযন্ত্ৰৰ ব্যৱহাৰে সংগীতৰ প্ৰতি এক বিশেষ স্পন্দন যোগায়। এই বাদ্যযন্ত্ৰসমূহে স্থানীয় লোকসকলৰ চিন্তাধাৰা, সামাজিক সম্প্ৰীতি আৰু ঐক্যৰ এক প্ৰতিক ৰূপে কাম কৰে।

গ. নৃত্য আৰু থিয়েটাৰ

নৃত্য আৰু নাট্যকলাই স্থানীয় সংস্কৃতিৰ সৌন্দর্যৰ এক প্ৰধান উৎস।

• বিহু নৃত্য:
  বিহু অসমীয়া সংস্কৃতিৰ হৃদয়, য’ত গাঁওবুঢ়া, যুৱক-যুৱতীসকলে মিলি আনন্দ আৰু উত্সৱৰ মেজাজত নৃত্য কৰে। এই নৃত্যই কৃষিকাজৰ আনন্দ, সামাজিক সম্প্ৰীতি আৰু পৰম্পৰাগত উৎসৱৰ প্ৰতি এক বিশেষ মৰ্ম প্রকাশ কৰে।

• আঞ্চলিক নৃত্যৰ বৈচিত্ৰ্য:
  চৰাই নৃত্য, ডালি নৃত্য আৰু আন আঞ্চলিক নৃত্যসমূহে অঞ্চলৰ বৈচিত্র্য আৰু সাংস্কৃতিক সম্পদৰ প্ৰতিফলন ঘটায়।

• থিয়েটাৰ আৰু নাট্যশিল্প:
  স্থানীয় থিয়েটাৰ গ্ৰুপসমূহে পৰম্পৰাগত নাটক আৰু আধুনিক নাট্যকলাৰ মিশ্ৰণে সমাজৰ বিভিন্ন দিশৰ ওপৰত আলোকপাত কৰে। এই নাটকসমূহে সমাজৰ সমস্যাবোৰ, সামাজিক নীতি আৰু নতুন চিন্তাধাৰা প্ৰকাশ কৰে।

ঘ. চিত্ৰকলা আৰু ভিজ্যুয়েল আৰ্টছ

চিত্ৰকলা আৰু ভিজ্যুয়েল আৰ্টছ লখিমপুৰৰ সংস্কৃতিৰ অন্য এক সুদৃঢ় দিশ।

• প্ৰাকৃতিক দৃশ্য আৰু মাটিৰ ছবি:
  স্থানীয় শিল্পীসকলে মাটিৰ ছবি আঁকা আৰু কঁহুৱা ব্যৱহাৰৰ দ্বাৰা প্ৰাকৃতিক দৃশ্য, গাঁও-বসতিৰ জীৱন আৰু পৰম্পৰাগত ঐতিহ্যক এক বিশেষ ৰূপত প্ৰকাশ কৰে।

• আধুনিক আৰ্ট:
  আধুনিক চিন্তাধাৰাৰ সৈতে পৰম্পৰাগত চিত্ৰকলাৰ সংমিশ্ৰণে এক নতুন ধৰণৰ ভিজ্যুয়েল আৰ্ট সৃষ্টি হৈছে, যাৰ দ্বাৰা স্থানীয় শিল্পীসকলে নিজৰ সৃষ্টিশীলতা আৰু উদ্ভাৱনী শক্তিক বিশ্বৰ সন্মুখত প্ৰদৰ্শন কৰে।

চ. সাহিত্য আৰু নাটক

অসমীয়া সাহিত্য আৰু নাটকই এই অঞ্চলৰ সংস্কৃতিৰ অন্তৰঙ্গ অংশ।

• কবিতা আৰু গল্প:
  স্থানীয় কবি আৰু লেখকে অসমীয়া ভাষাৰ সৌন্দৰ্য আৰু গভীৰতা প্ৰকাশ কৰাৰ বাবে বহু চিৰস্থায়ী কাব্য, গল্প আৰু উপন্যাস ৰচনা কৰিছে। এই সাহিত্যকৃতিসকলত স্থানীয় জীৱন, আশা-আকাংক্ষা আৰু সামাজিক পৰিৱর্তনৰ ধাৰণা প্ৰতিফলিত হয়।

• নাটক আৰু থিয়েটাৰ:
  গাঁও-বসতিৰ নাটক, আধুনিক নাট্যকলা আৰু থিয়েটাৰ মঞ্চত প্ৰতিযোগিতা চলি থাকে, য’ত সামাজিক পৰিৱর্তন, সংস্কৃতিৰ বিকাশ আৰু নতুন চিন্তাধাৰাৰ প্ৰচাৰ কৰা হয়।

ঝ. উৎসৱ, পৰম্পৰা আৰু খাদ্য

উৎসৱ আৰু পৰম্পৰাগত খাদ্য–পোশাকই স্থানীয় সংস্কৃতিক এক অনন্য ৰূপত প্ৰকাশ কৰে।

• উৎসৱৰ ৰঙ:
  বিহু, পোহা, মাঘ বিহু আদিৰ দৰে উৎসৱসকলে অঞ্চলখনৰ লোকজ পৰম্পৰাৰ সঁচি বহন কৰে। এই উৎসৱসমূহত পৰম্পৰাগত নৃত্য, সংগীত, খাদ্য আৰু পোশাকৰ বৈচিত্ৰ্যই এক বিশেষ পৰিৱেশ সৃষ্টি কৰে।

• স্থানীয় খাদ্যৰ বৈশিষ্ট্য:
  ধানৰ ভাত, মাছ, আঞ্চলিক শাক-পাচলি আৰু বিশেষ মিঠাইসকল লখিমপুৰৰ খাদ্য সংস্কৃতিক সমৃদ্ধ কৰে। এই খাদ্যত প্ৰাকৃতিক উপাদান আৰু পৰম্পৰাগত ৰেচিপিৰ সোৱাদ স্পষ্ট।

• পোশাক আৰু গামোচা:
  অসমীয়া পৰম্পৰাগত পোশাক, যেনে গামোচা, চেৰাৰ কাপোৰ আদি স্থানীয় সমাজৰ সাংস্কৃতিক পৰিচয়ৰ এক বিশেষ অংশ। এই পোশাকসকলে পৰম্পৰাগত আকৰ্ষণ আৰু ঐতিহ্যক নতুন প্ৰজন্মলৈ প্ৰচাৰ কৰে।

---

৩. আধুনিকতা আৰু পৰম্পৰাৰ মিলন

লখিমপুৰৰ সমাজত আধুনিক প্ৰযুক্তি আৰু শিক্ষা ব্যৱস্থাৰ সৈতে পৰম্পৰাগত সংস্কৃতিকো একেলগে মিশ্ৰিত কৰি এক নতুন দিশৰ সৃষ্টি হৈছে।

• শিক্ষা আৰু প্ৰযুক্তি:
  আধুনিক বিদ্যালয়, মহাবিদ্যালয় আৰু ডিজিটেল প্লেটফৰ্মসমূহে ছাত্ৰ-ছাত্রীক আধুনিক শিক্ষা, গৱেষণা আৰু সাংস্কৃতিক পাঠদানৰ সুযোগ দিয়ে। এই আধুনিক ব্যৱস্থাই ছাত্ৰসকলক স্থানীয় ঐতিহ্যৰ সৈতে পৰিচিত কৰি, তাৰ মূল্যবোধ আৰু সৃষ্টিশীলতা বৃদ্ধিত সহায় কৰে।

• সামাজিক সংগঠন আৰু উদ্যোগ:
  স্থানীয় সাংস্কৃতিক সমিতি, সংগঠন আৰু সংগ্ৰাহকসকলে নিয়মিতভাৱে সাংস্কৃতিক কাৰ্যসূচী, নাটক, সংগীত উৎসৱ আৰু প্ৰতিযোগিতা আয়োজন কৰে। এই কাৰ্যসূচীসমূহে সমাজত পৰম্পৰাগত মূল্যবোধ আৰু ঐক্যৰ প্ৰতিফলন ঘটায়।

• ই-কমার্স আৰু পৰ্যটন:
  আধুনিক পৰ্যটন উদ্যোগ আৰু ডিজিটেল মাধ্যমৰ সহায়ত, লখিমপুৰৰ প্ৰাকৃতিক সৌন্দৰ্য আৰু ঐতিহাসিক স্থানসমূহক বিশ্বৰ আগত ৰাইজৰ মাজত উপস্থাপন কৰা হৈছে। ইয়াৰ ফলত অঞ্চলখনৰ অৰ্থনৈতিক বিকাশ আৰু সাংস্কৃতিক সম্প্ৰসাৰণো বৃদ্ধি পাইছে।

---

৪. সামাজিক সম্প্ৰীতি আৰু সংস্কৃতিৰ বিকাশ

ক. সামাজিক সংগঠন আৰু সাংস্কৃতিক গোট

লখিমপুৰৰ সমাজত বহু সামাজিক সংগঠন আৰু সাংস্কৃতিক গোট সক্ৰিয়ভাৱে কাম কৰি আছে।

• সংস্কৃতিক সমিতিসকল:
  স্থানীয় গাঁৱৰ সমিতি আৰু সাংস্কৃতিক গোটসমূহে পৰম্পৰাগত সংগীত, নৃত্য, নাটক আৰু সাহিত্যৰ ক্লাছ, কাৰ্যশালা আৰু প্ৰতিযোগিতাৰ আয়োজন কৰে। এই সমিতিসকলে পৰম্পৰাগত মূল্যবোধ আৰু আধ্যাত্মিকতাৰ সংৰক্ষণৰ লগতে নতুন প্ৰজন্মক উৎসাহিত কৰি তোলাৰ দিশে গুৰুত্বপূর্ণ ভূমিকা পালন কৰে।

• সামাজিক সম্প্ৰীতি:
  উৎসৱ, নাটক, সংগীত আৰু সাহিত্যৰ মাধ্যমে সমাজৰ ভিতৰত একতা আৰু সম্প্ৰীতিৰ বাণী প্ৰচাৰ কৰা হয়। এই সম্প্ৰীতিৰ ফলত সমাজৰ সকলো শ্ৰেণীৰ লোকসকলে একে লগত মিলি সামাজিক উন্নতি আৰু শান্তিৰ বাণী বহন কৰে।

খ. শৈক্ষিক প্ৰতিষ্ঠান আৰু সাংস্কৃতিক শিক্ষণ

শিক্ষা প্ৰতিষ্ঠানসমূহে কেবল একাডেমিক শিক্ষা প্ৰদান নহয়, বৰং স্থানীয় সংস্কৃতিক সংৰক্ষণ আৰু প্ৰচাৰতো গুৰুত্ব দি থাকে।

• বিদ্যালয় আৰু মহাবিদ্যালয়:
  বিদ্যালয়সমূহত আঞ্চলিক সংগীত, নৃত্য, নাটক আৰু সাহিত্যৰ বিশেষ পাঠ্যক্ৰম বা কাৰ্যশালাৰ আয়োজন কৰা হয়। এই শিক্ষা ব্যবস্থাই ছাত্ৰ-ছাত্রীৰ মাজত ঐতিহ্যৰ প্ৰতি সজাগতা আৰু উদ্যমৰ বোধ জন্মায়।

• সাংস্কৃতিক প্ৰতিযোগিতা:
  বিভিন্ন সাংস্কৃতিক প্ৰতিযোগিতা, প্ৰতিযোগিতা আৰু শিল্প প্ৰদৰ্শনী আয়োজনৰ দ্বাৰা ছাত্ৰ-ছাত্রী আৰু স্থানীয় শিল্পীসকলে নিজৰ সৃষ্টিশীলতা আৰু চিন্তাধাৰাক বিশ্বৰ আগত প্ৰদৰ্শন কৰে।

---

৫. লখিমপুৰৰ ভূগোল আৰু সংস্কৃতিৰ প্ৰভাব

ক. অৰ্থনীতি আৰু কৃষি

লখিমপুৰৰ উৰ্বৰ মাটি আৰু প্ৰাকৃতিক সম্পদে কৃষি আৰু খাদ্য উৎপাদনক এক শক্তিশালী উৎস প্ৰদান কৰে।

• কৃষি বিকাশ:
  ধান, চাহ আৰু আন শস্যৰ উৎপাদনে স্থানীয় অৰ্থনীতিৰ মজবুত ভিত্তি গঢ়ি তোলে। ইয়াৰ ফলস্বৰূপে স্থানীয় লোকসকলৰ জীৱিকা সুৰক্ষিত থাকে আৰু নতুন উদ্যোগৰ সুযোগ সৃষ্টি হয়।

• স্থানীয় উদ্যোগ আৰু শিল্প:
  কৃষি উদ্যোগ, খাদ্য প্ৰসেসিং ইউনিট আৰু ক্ষুদ্ৰ উদ্যোগসমূহে আৰ্থিক বিকাশৰ লগত সংগতি ৰাখি অঞ্চলখনৰ সমগ্ৰ জীৱনধাৰাত ইতিবাচক প্ৰভাৱ পেলায়।

খ. পৰ্যটন আৰু সাংস্কৃতিক পৰিচয়

লখিমপুৰৰ প্ৰাকৃতিক সৌন্দৰ্য, ঐতিহাসিক স্থান আৰু সাংস্কৃতিক ঐতিহ্য পৰ্যটন ক্ষেত্ৰত এক গুৰুত্বপূর্ণ ভূমিকা পালন কৰে।

• ঐতিহাসিক আৰু প্ৰাকৃতিক স্থান:
  নদী, জলাশয়, বনাঞ্চল আৰু ঐতিহাসিক স্থানসমূহে পৰ্যটকসকলৰ মনোযোগ আকৰ্ষণ কৰে। স্থানীয় ঐতিহ্য আৰু সংস্কৃতিক অনুধাবন কৰিবলৈ পৰ্যটকসকলে এই স্থানসমূহত ভ্ৰমণ কৰে।

• সাংস্কৃতিক পৰিচয়:
  উৎসৱ, নাটক, সংগীত আৰু নৃত্যৰ সমাহাৰে স্থানীয় সংস্কৃতিৰ এক অনন্য ৰূপ গঢ়ি উঠে, যিয়ে অঞ্চলখনৰ সামাজিক আৰু সাংস্কৃতিক সম্প্ৰীতিৰ প্ৰতিক ৰূপৰূপে বিকশিত হয়।

গ. সমাজ আৰু নতুন প্ৰজন্ম

আধুনিক শিক্ষা, সামাজিক সংগঠন আৰু সাংস্কৃতিক উদ্যোগৰ সহায়ত নতুন প্ৰজন্মে পৰম্পৰাগত মূল্যবোধৰ সৈতে আধুনিক চিন্তাধাৰাৰ সমন্বয় শিকি উঠিছে।

• নতুন প্ৰজন্মৰ দিশনির্দেশ:
  শিক্ষাপ্ৰতিষ্ঠান, সামাজিক সংগঠন আৰু সাংস্কৃতিক কাৰ্যসূচীসমূহে নতুন প্ৰজন্মক স্থানীয় ঐতিহ্যৰ সৈতে পৰিচিত কৰি, তেখেতসকলৰ চিন্তাধাৰা আৰু সৃষ্টিশীলতা বিকাশত সহায় কৰে।

• সামাজিক সম্প্ৰীতি:
  উৎসৱ, নাটক আৰু সংগীতৰ মাধ্য়মে সমাজৰ বিভিন্ন অংশৰ মাজত সম্প্ৰীতি আৰু ঐক্যৰ বাণী প্ৰচাৰ কৰা হয়, যিয়ে সমাজক উন্নত আৰু সজাগ কৰি তোলে।

---

৬. উপসংহাৰ

লখিমপুৰ জিলাৰ ভূগোল, কলা আৰু সংস্কৃতিৰ এক গভীৰ সমাহাৰে ইয়াক অসম তথা উত্তৰ-পূৰ্বাঞ্চলৰ এক উল্লেখযোগ্য সাংস্কৃতিক কেন্দ্ৰ ৰূপে প্ৰতিপন্ন কৰিছে।

• প্ৰাকৃতিক সৌন্দৰ্য:
  উৰ্বৰ মাটি, নদী–জলাশয়, বনাঞ্চল আৰু বৈচিত্ৰ্যময় জলবায়ুৱে কৃষি আৰু স্থানীয় অৰ্থনীতিৰ মজবুত ভিত্তি গঢ়ি তোলে।

• সংস্কৃতিক ঐতিহ্য:
  স্থানীয় সংগীত, নৃত্য, নাটক, চিত্ৰকলা আৰু সাহিত্যে এক বহুমুখী সাংস্কৃতিক পৰিচয় গঢ়ি তোলে, যিয়ে লোকসকলৰ জীৱন ধাৰাত এক গভীৰ প্ৰভাৱ পেলায়।

• আধুনিকতা আৰু পৰম্পৰা:
  আধুনিক শিক্ষা আৰু প্ৰযুক্তিৰ সৈতে পৰম্পৰাগত মূল্যবোধৰ সমন্বয়ে নতুন প্ৰজন্মে এক উন্নত সমাজৰ নিৰ্মাণৰ দিশে আগবাঢ়িছে।

• সামাজিক সম্প্ৰীতি:
  উৎসৱ, নাটক আৰু সংগীতৰ মাধ্যমে সমাজৰ ভিতৰত একতা, সম্প্ৰীতি আৰু নৈতিকতাৰ বাণী প্ৰচাৰিত হৈছে।

সেয়ে, লখিমপুৰৰ ভূগোল, কলা আৰু সংস্কৃতিৰ এই বিস্তৃত বিশ্লেষণে প্ৰমাণিত কৰে যে, এই অঞ্চলখনত প্ৰাকৃতিক সম্পদ আৰু সাংস্কৃতিক ঐতিহ্যৰ সঠিক সংৰক্ষণ আৰু প্ৰচাৰৰ জৰিয়তে এক সমৃদ্ধ, উদ্যমী আৰু একত্ৰিত সমাজ গঢ়ি তোলা সম্ভৱ। নতুন প্ৰজন্ম, স্থানীয় শিল্পী আৰু সমাজৰ সকলো শ্ৰেণীয়ে মিলি এই গৌৰৱময় ঐতিহ্যক আগলৈ নিয়া নিশ্চিত কৰিব লাগিব।

আশা কৰোঁ, এই ব্লগপোষ্টে আপোনালোকক লখিমপুৰৰ ভূগোল, কলা আৰু সংস্কৃতিৰ বিস্তৃত আৰু গভীৰ দিশৰ বিষয়ে এক সজাগ আৰু ব্যক্তিগত দৃষ্টিভংগী প্ৰদান কৰিছে। আমাৰ সমাজৰ একাংশ হিচাপে, এই ঐতিহ্যৰ মূল্যবোধৰ সংৰক্ষণ আৰু উন্নয়নৰ বাবে সকলোৰে সহায় আৰু উৎসাহ প্ৰয়োজন।
অৱশেষত, লখিমপুৰৰ এই প্ৰাকৃতিক সৌন্দৰ্য আৰু সাংস্কৃতিক সম্পদৰ সঠিক প্ৰচাৰ আৰু সংৰক্ষণই আমাৰ পৰৱৰ্তী প্ৰজন্মক উন্নত আৰু সজাগ সমাজ গঢ়ি তোলাত সহায় কৰিব।

Read More

অসমত পঞ্চায়তী ৰাজৰ ব্যৱস্থা

অসম পঞ্চায়ত নিৰ্বাচন ২০২৫ৰ  গভীৰ বিশ্লেষণ। এই প্ৰবন্ধখনত স্থানীয় শাসন, নীতি-নিৰ্ধাৰণ আৰু সামাজিক উন্নয়নৰ দিশসমূহৰ আলোচনা পোৱা যাব।

◼লেখাঃ-তপন পায়েং/কাৰ্চাং তাকাৰ

---

১. প্ৰৱেশিকা

অসমৰ সমাজ-অৰ্থনৈতিক গঠনত স্থানীয় শাসন আৰু পঞ্চায়তৰ গুৰুত্ব বিশেষভাৱে লক্ষ্যণীয়। স্বাধীনতাৰ পাছত ভাৰতত গ্ৰাম্য উন্নয়ন আৰু জন-সক্ষম অংশগ্ৰহণৰ বাবে পঞ্চায়ত শাসনৰ প্ৰবর্তন কৰা হৈছিল। এই শাসন ব্যৱস্থাই গ্ৰাম্য সমস্যা সমাধান, সম্পদৰ ন্যায্য বণ্টন আৰু স্থানীয় উন্নয়নৰ ক্ষেত্ৰত মুখ্য ভূমিকা পালন কৰিছে। ২০২৫ চনৰ অসম পঞ্চায়ত নিৰ্বাচন নতুন উদ্যম আৰু পৰিবর্তনৰ সম্ভাৱনা বহন কৰি আহিছে, যি সমগ্ৰ ৰাজ্যৰ শাসন, নীতি-নিৰ্ধাৰণ আৰু ৰাজনৈতিক পৰিৱেশক এক নতুন দিশত লৈ যাব।

ইউপিএসচিৰ প্ৰাৰ্থীসকলৰ বাবে এই বিষয়বস্তু এক গুৰুত্বপূৰ্ণ অধ্যয়নৰ বিষয়। প্ৰবন্ধখনত পঞ্চায়ত নিৰ্বাচনৰ ইতিহাসৰ পৰা লৈ, ইয়াৰ আধুনিক প্ৰয়োগ আৰু ভবিষ্যৎ প্ৰভাৱৰ ওপৰত গভীৰ আলোচনা কৰা হৈছে।

---

২. পঞ্চায়ত শাসনৰ ইতিহাস আৰু অসমৰ বিশেষ পৰিস্থিতি

২.১. স্বাধীনতাৰ পাছত পঞ্চায়ত শাসনৰ সূচনা

স্বাধীনতাৰ পাছত, ভাৰতৰ গ্ৰাম্য উন্নয়নৰ বাবে পঞ্চায়ত শাসন প্ৰণালী অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ হৈ উঠিল। ১৯৬০ চনৰ পৰা আৰম্ভ হোৱা এই ব্যৱস্থাই স্থানীয় সমস্যাসমূহৰ সঠিক সমাধান, নীতি-নিৰ্ধাৰণ আৰু সম্পদৰ সুষ্ঠু বণ্টনৰ ক্ষেত্ৰত এক নতুন দিশ প্ৰদান কৰে। এই শাসন ব্যৱস্থাৰ মূল লক্ষ্য আছিল—জনসাধাৰণৰ অধিকাৰৰ সুৰক্ষা, সমাজত স্বচ্ছতা আৰু উত্তৰদায়িত্বৰ অনুভূতিৰ বিকাশ।

২.২. অসমৰ প্ৰেক্ষাপটত পঞ্চায়ত শাসনৰ বিকাশ

অসমৰ বিশেষ সামাজিক আৰু সাংস্কৃতিক পৰিৱেশৰ লগত খাপ খোৱাকৈ পঞ্চায়ত শাসন প্ৰণালী বিকাশ লাভ কৰিছে। ৰাজ্যৰ বিভিন্ন অঞ্চলৰ বিশেষতা, ঐতিহ্য আৰু প্ৰচলিত সমাজ ব্যৱস্থাৰ প্ৰভাৱত শাসনৰ পদ্ধতি সময়ৰ সৈতে পৰিৱর্তিত হৈছে। স্থানীয় লোকসকলে নিজ নিজ পৰিৱেশৰ প্ৰতি সদায় সজাগ থাকি, শাসন প্ৰক্ৰিয়া আৰু নীতি-নিৰ্ধাৰণত অংশগ্ৰহণৰ দ্বাৰা এই ব্যৱস্থাক অধিক কার্যকৰী কৰি তুলিছে।

---

৩. অসম পঞ্চায়ত নিৰ্বাচন ২০২৫: নতুন দিশ আৰু উদ্দীপনা

৩.১. ৰাজনৈতিক পৰিবেশৰ নতুন অধ্যায়

২০২৫ চনৰ নিৰ্বাচনে অসমৰ ৰাজনৈতিক পৰিবেশত এক নতুন অধ্যায় আৰম্ভ কৰাৰ আশ্বাস বহন কৰে। ঐতিহ্যবাহী দলৰ লগতে নতুন উদীয়মান দলসমূহৰ আগমনে স্থানীয় শাসনৰ ক্ষেত্ৰত অধিক প্ৰতিযোগিতা আৰু উদ্যম সৃষ্টি হ’ব বুলি আশা কৰা হৈছে। এই পৰিবেশত ভোটাৰসকলৰ বিশ্বাস, সামাজিক সচেতনতা আৰু উন্নয়নমূলক চিন্তাধাৰা একেলগ হৈ শাসনৰ গতি প্ৰদৰ্শন কৰিব।

৩.২. স্থানীয় স্বশাসনৰ প্ৰাসংগিকতা

অসমত পঞ্চায়ত নিৰ্বাচনৰ দ্বাৰা স্থানীয় স্বশাসনৰ গুৰুত্ব:

• স্থানীয় সমস্যা সমাধান: স্থানীয় সমস্যা সঠিকভাৱে চিনাক্ত কৰি, সেই অনুসৰি নীতি আৰু পদক্ষেপ গ্ৰহণ কৰাৰ সুযোগ বৃদ্ধি পায়।

• সম্পদৰ ন্যায্য বণ্টন: শাসন প্ৰক্ৰিয়া অধিক স্বচ্ছ হৈ, সম্পদৰ সুষ্ঠু বণ্টন নিশ্চিত কৰে।

• উন্নয়নমূলক পদক্ষেপ: স্থানীয় উন্নয়নৰ ক্ষেত্ৰত সঠিক নীতি-নিৰ্ধাৰণ আৰু উদ্যোগৰ দ্বাৰা সমাজত ইতিবাচক পৰিৱর্তন অনা সম্ভৱ হয়।

৩.৩. জনসাধাৰণৰ অংশগ্ৰহণৰ ভূমিকা

পঞ্চায়ত নিৰ্বাচন বিশেষভাৱে জনসাধাৰণৰ সক্ৰিয় অংশগ্ৰহণৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰে। ভোটদানৰ জৰিয়তে:

• জনমত গঠন: ভোটাৰসকলৰ সজাগ অংশগ্ৰহণে ৰাজনৈতিক চিন্তাধাৰাত পরিবর্তন আনিব পাৰে।

• নতুন নেতৃত্বৰ উদয়: স্থানীয় শাসনত নতুন আৰু উদ্যমী নেতৃত্বৰ বিকাশ ঘটিব পাৰে।

• সামাজিক উন্নয়ন: স্থানীয় নীতিৰ জৰিয়তে শিক্ষা, স্বাস্থ্য আৰু সামাজিক ন্যায়ৰ ক্ষেত্ৰত উন্নয়ন সাধন কৰা সম্ভৱ হয়।

  
  
  

---

৫. নিৰ্বাচনৰ ফলাফল আৰু তাৰ প্ৰভাৱ

৫.১. স্থানীয় উন্নয়নৰ নতুন দিশ

অসম পঞ্চায়ত নিৰ্বাচনে স্থানীয় উন্নয়নৰ ক্ষেত্ৰত এক উল্লেখযোগ্য প্ৰভাৱ পেলাব পাৰে:

• নতুন নীতি-নিৰ্ধাৰণ: শাসনৰ আধাৰত নতুন নীতি আৰু উদ্যোগ গ্ৰহণৰ সম্ভাৱনা বৃদ্ধি পায়।

• উন্নয়নমূলক পদক্ষেপ: স্থানীয় সম্পদৰ সঠিক বণ্টন আৰু উদ্যোগৰ জৰিয়তে সামাজিক আৰু অৰ্থনৈতিক উন্নয়ন সাধন কৰা সম্ভৱ হয়।

৫.২. ৰাজনৈতিক পৰিৱর্তন আৰু নেতৃত্ব

নতুন প্ৰজন্মৰ উদ্যমী নেতা আৰু দলৰ আগমনে:

• ভোটাৰৰ মনোভাৱত পৰিৱর্তন: নতুন শাসন আৰু নীতিৰ ফলত ভোটাৰসকলৰ বিশ্বাস আৰু সামাজিক চেতনা অধিক শক্তিশালী হ’ব।

• নতুন নেতৃত্বৰ উদয়: স্থানীয় শাসনত উদ্যমী নতুন নেতাসকলৰ আগমন অঞ্চলটোৰ ৰাজনৈতিক পৰিবেশক নতুন দিশ প্ৰদান কৰিব।

৫.৩. প্রশাসনিক আৰু নীতি সংস্কাৰৰ সম্ভাৱনা

নির্বাচনৰ ফলাফলৰ ভিত্তিত:

• প্ৰশাসনিক দক্ষতাৰ উন্নতি: শাসনৰ দুৰ্বল দিশ চিনাক্ত কৰি, দক্ষতা বৃদ্ধি আৰু স্বচ্ছতা নিশ্চিত কৰাৰ প্ৰয়াস অব্যাহত থাকিব।

• নীতি সংস্কাৰ: কেন্দ্ৰীয়, ৰাজ্য আৰু স্থানীয় চৰকাৰৰ মাজত অধিক সমন্বয় আৰু সহযোগিতাৰ জৰিয়তে উন্নয়নমূলক পদক্ষেপ গ্ৰহণৰ দিশত ইতিবাচক পৰিৱর্তন অনা সম্ভৱ হয়।

---

৭. উপসংহাৰ

অসম পঞ্চায়ত নিৰ্বাচন ২০২৫ কেৱল এটা স্থানীয় নিৰ্বাচন নহয়; ই অসমৰ সমাজ, ৰাজনীতি আৰু উন্নয়নমূলক দিশত এক নতুন অধ্যায়ৰ সূচনা। স্থানীয় শাসন আৰু জন-অংশগ্ৰহণৰ দ্বাৰা শাসন প্ৰক্ৰিয়া অধিক স্বচ্ছ, উত্তৰদায়িত্ববোধপূৰ্ণ আৰু উন্নয়নমূলক ৰূপত পৰিগঠিত হ’ব।

ইউপিএসচি প্ৰাৰ্থীসকলে এই প্ৰবন্ধখনৰ সহায়ত:

• স্থানীয় শাসনৰ গূঢ় দিশসমূহ: কিদৰে স্থানীয় নীতি আৰু শাসন ব্যৱস্থা সমাজৰ উন্নয়ন আৰু জনসাধাৰণৰ দৈনন্দিন জীৱনত প্ৰভাৱ পেলায়, সেই বিষয়ে স্পষ্ট দিশ পোৱা যাব।

• ৰাজনৈতিক আৰু প্রশাসনিক দিশ: কেন্দ্ৰীয়, ৰাজ্যিক আৰু স্থানীয় চৰকাৰৰ সমন্বয়ৰ ওপৰত সজাগ দৃষ্টি দি, শাসনৰ সফলতা নিশ্চিত কৰাৰ উপায়ৰ ওপৰত গুৰুত্ব আৰোপ কৰিব।

• ভৱিষ্যৎ দিশ আৰু কৌশল: উন্নয়নমূলক পদক্ষেপ আৰু নীতি সংস্কাৰৰ দ্বাৰা, অসমৰ শাসন ব্যৱস্থাক অধিক শক্তিশালী আৰু জন-কেন্দ্রীক ৰূপত গঢ়ি তোলা সম্ভৱ।

Read More